Mersin’in Toroslar ilçesindeki Arslanköy Bayanlar Tiyatro Topluluğu’nun kurucusu ve Yün Bebek sinemasının direktörü olan Ümmiye Koçak (63), çekimlerine aralık ayında başlamayı planladığı yeni sineması için sponsor takviyesi arıyor. “Ben artık birinci Yün Bebek sinemasını çektiğim Ümmiye değilim” diyen Koçak, kendini geliştirdiğini belirterek “İlk sinemamı tek kamerayla çekmiştim, yeni sinemamda en az üç kamerayla çalışmak istiyorum” sözlerini kullanıyor.
Ümmiye Koçak’ın sanat seyahati köy meydanında izlediği bir tiyatro oyunuyla başladı. Oyundan çok etkilendi ve yaşadığı köydeki bayanların öyküsünü anlatmak için bir tiyatro topluluğu kurmaya karar verdi. Lakin köydeki bayanları tiyatro yapmaya ikna etmek pek kolay olmadı. Kapı kapı dolaştı, hayallerini paylaştı. Kendi tabiriyle “Sen yapamazsın, dedikodu olur, sana mı kaldı?” diyenlere kulak asmadı. 2001 yılında kendisiyle birlikte 8 bayanın yer aldığı Arslanköy Bayanlar Tiyatro Topluluğu’nu kurdu.
.
Topluluk, birinci olarak Remzi Özçelik’in “Taş Bademler” isimli oyunuyla seyirci önüne çıktı. Muvaffakiyetleri kısa müddette duyuldu, öteki köylere ilham oldu. Ulusal ve milletlerarası şenliklerde mükafatlar alan topluluğun oyunları, 2001 yılından bu yana 70 bin kişi tarafından izlendi. Topluluk, tiyatro seyahatine Ümmiye Koçak’ın yazdığı, pandemiyi bahis alan yeni bir oyunla devam edecek.
ÜMMİYE KOÇAK: KULUÇKAYA YATTIM
Mersin’in Toroslar ilçesinde bulunan 1500 rakımlı Arslanköy’de kış hazırlıkları yaptığı sırada telefonda görüştüğümüz Ümmiye Koçak, yeni oyununu Gazete Duvar’a anlattı. Kendi tabiriyle günlerini çalışarak güzelleştiren Koçak, bu sıralar salça ve konserve üretimiyle meşgul. Bu işlerin yanı sıra kitap okuyor ve yeni oyunu üzerine çalışıyor. Pandemi sebebiyle birçok aktifliğin iptal olduğunu hatırlatarak “Ben de bu devirde kuluçkaya yattım” diyor.
PANDEMİYİ ANLATAN YENİ BİR OYUN YAZDI
Sıhhat çalışanlarının ve bilim insanlarının ihtarlarına karşın maske takılmaması, toplumsal uzaklığa dikkat edilmemesi Ümmiye Koçak’ın da gündeminde. Pandemide kendi köyünde yaşananları gözlemleyen Ümmiye Koçak, yeni tiyatro oyununda da bu hususa yer vermeyi seçmiş. Nedenini şu sözlerle anlatıyor:
“Bu mevzu nitekim çok önemli. Eğitimi bağlıyor, ekonomiyi bağlıyor, her şeyi bağlıyor ve biz bu virüsün çoğalmasını önleyemiyoruz. Türkiye’nin her yerinden konuklarım geliyor lakin maskem ağzımda karşılıyorum. Yürekten yüreğe sarılıyoruz, yürekten yüreğe seviyoruz birbirimizi. Bu bir süreksiz müddet biz ne kadar tedbir alırsak o kadar çabuk atlatırız.”
2
“Gündemde olan hadiseler benim de canımı acıtıyor, lakin canımı acıtıyor diye içeri sokulup üzülmekten yana değilim, ne yapabileceğimi araştırmaktan yanayım. ‘Kurallara uyumalıyım, uyulması için de bir şeyler yapmalıyım’ diye düşündüm ve bunun için yeni bir oyun yazdım. Şimdi bitirmedim ancak büyük bir kısmını kurguladım. Köyde bilgisayarım, yazıcım yok. O sebeple kara kalemle deftere yazıyorum.”
‘ÖZELLİKLE KIRSAL BÖLGELERE ULAŞMAK İSTİYORUM’
Ümmiye Koçak’ın yeni oyunu Arslanköy Bayanlar Tiyatro Topluluğu’ndaki 8 bayan tarafından oynanacak. Oyunu bilhassa kırsal bölgelere ulaştırmak isteyen Koçak, “İnsanları hem düşündürecek hem insanları bilinçlendirecek” diyor.
.
Âlâ bir gözlemci olan Ümmiye Koçak, pandemiyi anlatan yeni oyununda da gündelik hayattan kesitlere yer veriyor:
“Yine komşular ortasında yaşanan hadiselere yer veriyorum ve ileti veren bir oyun olduğunu düşünüyorum. Geçen, köyde bir yaşlı teyzemiz için koronavirüs oldu diye ambulans çağrıldı. Teyzemiz tek yaşıyor, komşuları telefon etti ve ambulans geldi. Sonra öğrendik ki virüs değilmiş, astım hastası olduğu için göğsü sıkışmış. Lakin köyde aldı yürüdü ‘Bu korona’ diye. Teyze de ambulans çağıran komşusu ile hengame etti, ‘Ben virüslü değilim. Bu yaştan sonra neden benim adımı lekeledin?’ diye. Bu vakalar bana ilham kaynağı oluyor, bu hadisesi oyunuma almasam olmazdı.”
Oyunda, salgın tedbirlerine dair yer alan bir öbür örneği ise şöyle anlatıyor:
“Görüyorsunuz kimi maskeyi koluna takıyor, kimi başına. Beşerler arayı korumuyor. Lakin benim oyuncumun bir torunu var, arayı koruyarak markete gidiyoruz ve o beş yaşındaki çocuk bana bağırıyor “Ümmiye Yenge, Ümmiye Yenge maskeni tak” diyor. Şuurlu evlatlar yetiştirmek çok kıymetli.”
ELİF, ÖĞRETMEN OLARAK KÖYE DÖNÜYOR
Tiyatro müellifliği ve direktörlüğünün yanı sıra sinema de çeken Ümmiye Koçak, birinci sineması Yün Bebek’le New York Avrasya Sinema Festivali’nde “Sinemada en iyi Avrasyalı Bayan Sanatçı” mükafatını kazandı. Galası 49. Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde yapılan Yün Bebek sineması, yörük kızı Elif’in gözünden aile baskısını ve bayana yönelik şiddeti anlatıyor. Ümmiye Koçak, bir devam sineması olarak ‘Yün Bebek 2’yi çekmek istiyor. Yün Bebek 2, ana karakter Elif’in kendi köyüne öğretmen olarak geri dönmesi sonucunda gelişen hadiseleri anlatıyor. Elif karakterini çocukluğundaki öğretmenlere benzeten Koçak, ikinci sinemaya dair şunları söylüyor:
“Benim tek istediğim öğretmenlere gösterilen saygıyı anlatmak. Benim köyümdeki öğretmenler bayanları, genç kızları, okula gitmeyenleri bilinçlendiriyordu. Bir yardım elçisiydi. Burada da Elif büyüyüp öğretmen oluyor. Okuyamayan bayanlara maddi, manevi dayanak veriyor. Bayanları örgütleyip bir ortaya toplayıp faaliyet yaptırıyor. Köyündeki insanlara toplumsallaşmayı öğretiyor. Bize rol model olacak Elifler lazım. Gençlerimizin bu üzere sinemalara, rol modellere muhtaçlığı var. O yüzden bu sineması çekmeyi çok istiyorum.”
.
‘İLK YÜN BEBEK SINEMASINI ÇEKTİĞİM ÜMMİYE DEĞİLİM’
Senaryosu ve oyuncuları hazır olan ‘Yün Bebek 2’ sineması için sponsor takviyesine gereksinim var. “Film işi çok parayla dönen bir iş” diyen Ümmiye Koçak, birinci sinemasını çekmek için kurumlardan aldığı takviyenin yanı sıra tarım işinde çalışarak biriktirdiği yevmiyelerini kullanmıştı. “Ben artık birinci Yün Bebek sinemasını çektiğim Ümmiye değilim” diyor ve ortadan geçen vakitte kendini geliştirdiğini söylüyor: “Ben hiçbir şeyi okuldan öğrenmedim, yaşayarak öğrendim. Sinema çekmeyi de kendi gayretimle öğrendim. Birinci sinemamı tek kamerayla çektik, o vakitler acemiydim. Tek kamerayla çekilen sinemayla iki kamerayla çekilen sinema ortasındaki farkı öğrendim. İkinci sinemamı daha profesyonel çekmek istiyorum. En azından üç kameramız olsun ve tanınmış direktörlerle çalışayım istiyorum. Bütün öğrendiklerimi burada aktarmam gerek diye düşünüyorum.”
Sponsorluk ve işbirliği için Mersin’de kimi kurumlarla görüştüklerini belirten Ümmiye Koçak, şimdi olumlu bir cevap alamadıklarını anlatıyor. Sineması, öyküye uygun olarak Mersin’de Toroslar’da çekmek istediklerini lakin dayanak bulamazlarsa diğer vilayetleri de düşünebileceklerini belirtiyor. “Filmi burada, birincisiyle birebir yerde çekmek istiyoruz inşallah burada çekeriz.”
Ümmiye Koçak ve takımı sponsor bulabilirlerse “Yün Bebek 2” sinemasının çekimlerine aralık ayında başlamak istiyor. Anadolu bayanının sesini duyurmak istediklerini belirten Koçak, sanatkarlara ve iş beşerlerine seslenerek “Anadolu bayanının istediğinde neler yapabileceğini yalnızca bütün Türkiye’ye değil bütün dünyaya göstermek istiyoruz. İstenildiğinde her şey başarılabilir” diyor.
Gazete Duvar
