Richard Wolffe
Birçok açıdan, her şey ne kadar da görkemli, süper, ezici bir halde olağandı. Törensel ritüeller, askeri bando, toplumun ileri gelenlerinin oluşturduğu geçit alayı, tanınmış sanatkarlardan oluşan bir yıldız yağmuru ve büsbütün unutulabilir bir yemin konuşması…
Öte yandan, salgına karşı maskeler, 400 binden fazla Amerikalının hayatını kaybettiğini gösteren bilanço ve yeni bir beyaz üstünlükçü isyanı önlemek için konuşlandırılan küçük ordu, Kongre binasının batı yakasındaki sahneler, tehlikeli biçimde çöküşün kıyısından dönen demokrasinin yeni bir tamir sürecine gireceğine dair birinci işaretlerdi.
BİDEN’IN KARŞISINDAKİ SORUN YIĞINI
Joseph Robinette Biden Jr., anayasayı korumak üzere, adeta kendi eyaleti Delaware’den daha büyük olan bir aile yadigârı İncil’in üzerine el basarak yemin etti. İncil, büyük böcekleri ve küçük isyancıları bastırmak için yararlı görünüyordu.
Biden’ın konuşmasıyla ilgili kolektif anılarımızda varlığını koruyacak bir şey varsa, 46’ncı liderin demokrasiyi muhafazaya ve ulusal birliğe yakın bir yapıyı yine inşa etmeye ait hayati bir uğraş hakkında bir şablon olarak kullanılan lisana dair bağlılığı olacaktır.
Biden konuşmasına “Bugün bir adayın değil, bir davanın zaferini kutluyoruz. Bu, demokrasi davasıdır” diyerek başladı. “Halk, halkın iradesi duyuldu ve halkın iradesine kulak verildi. Demokrasinin çok bedelli olduğunu öğrendik. Demokrasi kırılgandır. Ve artık dostlarım, demokrasi galip geldi.”
Elbette, neredeyse bu türlü olmayacaktı. Temsilciler Meclisi’nde birkaç Cumhuriyetçi daha olsaydı, halkın iradesi tarumar olacaktı. Özgür ve adil seçimler için ayağa kalkmaya istekli birkaç Cumhuriyetçi devlet yetkilisiyle birlikte, Biden’ın otokratik selefi de tıpkı noktada duruyor olacaktı. Birkaç isyancıyla birlikte, Kongre binasının merdivenlerinde oturan bu Kongre’den üyelerinden birkaçı çarşamba günü yaşanan tarihi âna tanıklık etmemiş olabilir.
Biden, salgını yenmenin ötesinde, dört yıl evvel Amerika’yı sürekli en öne koyacağına kelam veren adamın ağzından asla çıkamayacak üç önceliğe dikkat çekti.
BIDEN’IN BİRLİK DAVETİ GERÇEKLEŞECEK Mİ?
Biden, “Neredeyse 400 yıl süren ırksal adalet çığlığı bizi harekete geçiriyor. Herkes için adalet hayali artık ertelenmeyecek” diye kelam verdi. “Gezegenin kendisinden bir yardım çığlığı geliyor. Bu daha umutsuz ve açık olamayacak bir çığlık. Ve artık yüzleşmemiz gereken ve üstesinden geleceğimiz siyasi aşırılıkçılık, beyaz üstünlüğü, iç terörizmin yükselişi sıkıntıları var.”
Yemin konuşmaları, çoklukla tarihi bir boyuta ulaşmaya çalışır ve bunda başarısız olur. Tarihin en büyük yıkımlarından birinin kapısının önüne bırakıldığı Biden idaresinin bunu yapmasına gerek kalmayacak.
Şu anda her şeyin merkezinde yer alan adam, siyasetin büsbütün şahsî olduğu fikrine nitekim de inanan bir kişi. Sözün tam manasıyla, yani mecazi ve birçok vakit hiperbolik olarak herkese temas eden, dokunsal bir siyasetçi. Abraham Lincoln’ün Bağımsızlık Bildirgesi’ni imzalamasına atıfta bulunan Biden, alışıldık biçimde, sözün tam manasıyla herkesi temsil ettiklerini söyledi.
“Bugün, bir ocak gününde, ruhum büsbütün şununla dolu: Amerika’yı bir ortaya getirmek, halkımızı birleştirmek, ulusumuzu birleştirmek” dedi. “Ve her Amerikalıdan, bu davada bana katılmasını istiyorum. Öfke, kızgınlık ve nefret, aşırılık, kanunsuzluk, şiddet, hastalık, işsizlik ve ümitsizlik üzere karşı karşıya olduğumuz düşmanlarla savaşmak için bana katılın. Birlik içinde, büyük ve değerli işler başarabiliriz.”
Bu noktada, Demokrat Parti’nin ilerici kanadı daima birlikte gözlerini gökyüzüne dikti. Tıpkı sırada, Cumhuriyetçi Parti’nin faşist kanadı, ulusu bölme ve demokrasiyi yok etme teşebbüslerini savunan her konuşmasında, bu birlik tabirlerini kullanmaya hazırdı.
UÇURUMUN KIYISINDAN DÖNEN DEMOKRASİ
Yeniden de, Joe Biden’ın dediği üzere: İlah sizi seviyor.
Ulusa ve yanındaki Kongre üyelerine, “Birbirinizi duyun. Birbirinizi görün. Birbirinize hürmet gösterin” diyerek ricada bulundu.
“Siyaset, yoluna çıkan her şeyi yok eden şiddetli bir yangın olmak zorunda değil. Her uyuşmazlığın topyekûn bir savaş nedeni olması gerekmiyor. Ve gerçeklerin çarpıtıldığı, hatta üretildiği bu kültürü reddetmeliyiz.”
Soğuk bir ocak sabahı erken saatlerde, ülkenin başşehri, etrafı kuşatılmış bir dünya, Trump’ın başkanlık periyodunun şiddetli yangınına ‘uğurlar olsun’ dedi. Bu, geçen yılki seçimlerin mağlubunun temel karakterini temsil eden karman çorman fikirler, palavralar ve telaffuzlarla dolu bir spazmla sona erdi.
Trump her vakit 1980’lerden kalma bir karikatür üzereydi; açgözlülüğün hâlâ iyi görüldüğü, çok tüketimin hep yüceltildiği ve karışık kasetlerin sırf YMCA üzere büsbütün vakti geçmiş hitleri çaldığı, donmuş bir dünyada sıkışıp kalmıştı.
Ve böylelikle, dört yıl boyunca lidermiş üzere davranan devasa soytarı, sefil bir formda küçük bir akraba kümesine hitap etti ve Andrews Askeri Üssü’ndeki somut gerçeğin yaşanmasına yardım etti. Televizyon uzmanları, bu cüretkâr sahnenin kampanya gibisi bir olayı andırdığını sav ettiler; şayet bu kampanya, su sızdıran bir çatıyı onarmakla ilgili karman çorman bir reklam olsaydı isabetli olabilirdi.
TRUMP VE SONU GELMEYEN PALAVRALAR
Trump, irili ufaklı palavralardan oluşan oldukça büyük şahsî koleksiyonunu sergileyerek başkanlık sahnesini karmakarışık hale getirdi.
Ailesinin, kendisi için çalışmak ya da konutta televizyon izlemek yerine Beyaz Saray’da ter döktüğünü tez etti (“İnsanlar bu ailenin ne kadar çok çalıştığını bilmiyorlar” dedi). Eşi Melania’ya hürmet duyduğunu ve tarihteki en az sevilen First Lady olmadığını sav etti. Savaş gazilerine verdiği takviyeyle ilgili uydurma sicilini bir kere daha lisana getirdi.
Herbert Hoover’dan bu yana en berbat seviyede olan yeni istihdam yaratma performansını çarpıttı. Nitekim de zar sıkıntı inandırıcı olan bir lisanla “İş sayıları katiyen inanılmazdı” diye duyurdu.
‘Roket üzere yükselen’ bir borsadan kelam etti ve baş karıştırıcı bir formda aşı sayılarının ‘aşağıya yanlışsız fırlayacağını’ söyledi. Fırlatılan ve dünyaya çakılan bir roket gemisi, Trump periyodunun en dürüst, en tarafsız bir öz-tasviri olabilir. Tahminen de bu, çok istediği başkanlıktan ayrılmasından dakikalar evvel Trump’ın gerçekte olduğu lider üzere konuştuğu gündü.
İki hafta evvel şiddet yanlısı bir kalabalıktan, büyük baht ve muvaffakiyet dışında bir şey sunmak üzere Kongre binasına baskın düzenlemesini isteyen adam, “Yeni idareye bol talih ve büyük muvaffakiyetler diliyorum” dedi.
O halde elveda Donald Trump. Selefiniz Barack Obama, liderlerin uzun soluklu bir öykünün modülü olduğunu söylemeyi severdi. “Biz yalnızca kendi paragrafımızı gerçek yazmak için çalışıyoruz,” demişti. Sizin paragrafınız iğrenç, nobran ve kısaydı. Ve bunu çok yanlış anlamıştınız.
(Çeviren: Tarkan Tufan)
Kaynak:
https://www.theguardian.com/ commentisfree/2021/jan/21/ biden-president-trump-good- riddance
Gazete Duvar
