Eski AB Büyükelçisi Selim Kuneralp, Finans ve Ticaret sitesinde kaleme aldığı son yazısında Kıbrıs meselesinde son duruma değindi. Kuneralp yazısında Kıbrıs’ın kısa bir tarihini yazdı ve mevcut durumu kıymetlendirdi.
Kıbrıs konusunda hamasete ve duygusallığa düşmeden bir şey yazmanın kolay olmadığını lisana getiren Kuneralp, adanın İngiliz idaresinde huzurlu olduğunu ve bunun 1947’de Hindistan’ın bağımsızlık kazanmasıyla sona erdiğini belirtti. “Bundan 40 yıl evvel orada genç bir memur olarak misyon yaptığımda İngiliz idaresini hasretle hatırlayanlar az değildi” diyen Kuneralp, kalıcı barışın ‘toplumların birbirlerinden coğrafik manada ayrılması sayesinde’ bir halde yerleştiğini söz etti. Bu durumun problemsiz devam etme bahtının Kıbrıs adasının 2004 yılında Avrupa Birliği’ne girmesiyle yitirildiği belirten Kuneralp’in yazısından bir kısım şöyle:
“Kıbrıs adası 2004 yılında Avrupa Birliği’ne girmemiş olsaydı, bu durum sıkıntısız bir biçimde devam edebilirdi. Lakin, o sıralarda Türkiye’de mevcut olan siyasi istikrarsızlık ve belirsizlik, Yunanistan’ın kağıtlarını iyi kullanması üzere sebeplerden ötürü, Kıbrıs sorunu çözülmeden Ada AB’ne alınmış ve onu temsil eden Rumlar da AB üyeliklerini her fırsatta Türkiye’ye karşı kullanmışlardır.
Natürel AB üyeliğini elde ettikten sonra Rumların tahlilden kazanacağı pek bir şey olmadığı açıktır. Bilakis tek başlarına ellerinde tuttukları idaresi paylaşma mecburiyetinde kalacaklar. Bu da haliyle işlerine gelmeyen bir durum olacaktır.
Türkiye ise AB ile bağlantılarının karşısındaki bu manisi aşmak için başlangıçta geç kalınmış bir formda uğraş harcamış, lakin bu uğraşlar sonuç vermeyince mevzuya ilgisi azalmıştır. Kamuoyunun hususla pek fazla ilgilendiği söylenemez.
Beyhude tiplerin bir özelliği, tarafların hiçbirinin masadan kalkma yanlışını işlemek yahut başarısızlığın sorumluluğunu üstlenmek durumunda kalmak istememesidir. Gerçekten 2017 yılında yapılan bir evvelki cins görüşmelerde Rum tarafının adanın güneyinde yapılacak seçimlerin tesiriyle masadan kalkması baskıların ona yönelmesine yol açmıştır.
Fakat 27-29 Nisan bu sefer Cenevre’de yapılan görüşmelerde Türk tarafı beyhude tiplerin vaktinde taraflarca tespit edilmiş ve BM tarafından benimsenmiş çerçevesinin büsbütün dışına çıkarak KKTC’nin “egemen” devlet olarak kabul edilmesiyle başlayacak yeni bir süreç üzerinde ısrar ederek, Rum tarafı ile Yunanistan’a değerli bir armağan yapmış ve onlara Haziran ayında yapılacak AB doruğunda aleyhimizde kullanılacak çok büyük bir koz vermiştir. Gerçekten bu teklifin kabule şayan olmadığını hem BM Genel Sekreteri, hem de ABD ve Rusya tıpkı gün ilan etmiştir.
1983 yılında bağımsızlığını ilan eden lakin çabucak sonra BM Güvenlik Kurulu tarafından kabul edilen 550 sayılı kararla yasadışı sayılan KKTC’nin aniden hükümran devlet olarak tanınmasını istemek ve bu tanımayı müzakere masasına oturmak için bir koşul koşmaktan neyin hedeflendiği anlaşılamamıştır. Bu yolla Doğu Akdeniz probleminin öngörülür bir vakit içinde çözülmesi de imkânsız hale gelmiştir. Türkiye bu bölgede en ufak tek taraflı bir adım attığı takdirde yaptırımlara maruz kalma tehlikesiyle burun buruna gelebilecektir.
Kimisine nazaran, asıl amaç 2023 seçimleri öncesinde Kuzey Kıbrıs’ın oradaki nüfusunun çoğunluğunun dileği hilafına ilhak edilmesidir. Bu türlü bir hareketin Türkiye’de iktidara kısa vadede büyük puan getireceğine kuşku yoktur.
Fakat bedeli de çok yüksek olacaktır. Rusya’nın Türkiye tarafından dahi tanınmayan Kırım’ı ilhakından sonra çok büyük yaptırımlarla karşılaştığı hatırlanmalıdır. Üstelik ülkemiz Rusya’dan farklı olarak petrol ve gaz zengini değildir. Rusya’ya yapıldığı biçimde batı finans piyasalarından tecrit edilmesi, Türk iktisadını yıkar, iktidar da bunun altından kalkamaz.
Münasebetiyle, “egemen devlet” tezinin yalnızca bir hareketten ibaret olduğunu, temel emelin Rumlar üzerinde baskı yaratarak orta yol arayışlarına ve statükoya geri dönüleceğini ümit etmekten öbür elden bir şey gelmiyor.”
YAZININ TAMAMI
Gazete Duvar
