Bernie Sanders
Mevcut sayıma nazaran, yaklaşık 80 milyon Amerikalı Joe Biden’a oy verdi. Donald Trump’ın otoriter bağnazlığına karşı yapılan bu seçimle, dünya kolektif olarak rahat bir nefes alabilir.
Fakat seçim sonuçları, tasa nedeni olması gereken bir şeyi de açığa çıkardı. Trump, 2016 yılında aldığından 11 milyon daha fazla oy alarak, işsizlik ve yoksulluğun yüksek, sıhhat ve çocuk bakımının yetersiz olduğu ve insanların en çok acıyı çektiği birçok zahmetli toplulukta takviyesini artırdı.
TRUMP EMEKÇİ SINIFININ DEĞİL MİLYARDERLERİN DOSTUDUR
Daima olarak palavra söyleyen bir lider için, tahminen de Donald Trump’ın en tuhaf palavrası, kendisi ve idaresinin ülkemizdeki personel sınıfının dostu olduğudur.
İşin aslı şu ki, Trump, kendi idaresine tarihteki tüm liderlerin yaptığından daha fazla milyarderi dahil etti; Ulusal Çalışma Münasebetleri Kurulu’na (NLRB) amansız personel düşmanı olan üyeler atadı ve eğitim, barınma ve beslenme programlarında büyük kesintiler önerirken, çok güçlü ve devasa şirketlere büyük vergi indirimleri sağladı. Trump, neredeyse 32 milyon insanı sahip oldukları sıhhat hizmetlerinden yoksun bırakmaya çalıştı ve sıhhat ve bakım hizmetleri ve ayrıyeten toplumsal güvenlik alanlarında on milyarlarca dolarlık kesinti davetinde bulunan bütçeler planladı.
Yeniden de ülkemizdeki personel sınıfının makul bir bölümü, Donald Trump’ın onların tarafında olduğuna inanıyor. Pekala neden bu türlü?
Milyonlarca Amerikalının dehşet ve telaş içinde yaşadığı, haksız ticaret muahedeleri yüzünden işini kaybettiği ve 47 yıl öncesine nazaran doların satın alma gücü bağlamında daha az kazandığı bir devirde Trump, taraftarlarınca sert bir adam ve bir ‘savaşçı’ üzere algılanıyor. Neredeyse her gün herkesle savaşıyor üzere görünüyor.
Sırf Demokratlara saldırmakla kalmadı, birebir vakitte kendisini, ‘derin devletin bir parçası’ diyerek yaftaladığı kendi hükümetinin üyeleri ve hatta şahsına şartsız itaat göstermeyen Cumhuriyetçilerden oluşan ‘bataklığın’ düşmanı ilan etti. Uzun vakittir müttefikimiz olan ülkelerin önderlerine, eyalet valilerine, belediye liderlerine ve bağımsız yargımıza saldırıyor. Medyayı ‘halk düşmanları’ diyerek azarlıyor ve göçmen topluluklara, kelamını esirgemeyen bayanlara, Afroamerikalılara, eşcinsel topluluğuna, Müslümanlara ve protestoculara karşı sürdürdüğü kesintisiz akınlarında zalimce davranıyor.
DEMOKRATLAR TARAFINI AÇIKÇA GÖSTERMELİ
Amerikan halkının büyük bir kısmını, gerçekte olanlarla uzaktan yakından bir ilgisi olmayacak halde, onların gereksinimleri konusunda korku duyduğuna ikna etmek için ırkçılığı, yabancı düşmanlığını ve paranoyayı kullanıyor. Birinci günden beri ilgilendiği tek şey kendisi oldu.
Joe Biden 20 Ocak’ta yemin ederek lider, Nancy Pelosi Temsilcileri Meclisi lideri olacak. Georgia’nın özel tercihlerine bağlı olarak, ABD Senatosu’nu hangi partinin denetim edeceği şimdilik aşikâr değil.
Fakat bir şey ortada. Şayet Demokrat Parti gelecekte milyonlarca oy yitirmekten kaçınmak istiyorsa, dik durmalı ve bugün Büyük Buhran’dan bu yana hiç olmadığı kadar ekonomik çaresizlikle karşı karşıya olan ülkemizin işçi ailelerine hizmet etmelidir. Demokratlar, Cumhuriyetçi Parti’nin işçi ailelerin partisi olduğunu argüman ederken ne derece hilekâr olduğunu, kendi kelam ve hareketleriyle ortaya koymalı.
Ve bunu yapabilmek için, Demokratların, onlarca yıldır bu ülkenin personel sınıfı ile savaş halinde olan güçlü şahsi menfaatlere meydan okuyacak cürete sahip olması gerekir. Wall Street, ilaç sanayisi, sıhhat sigortası sanayisi, fosil yakıt sanayisi, askeri-sanayi kompleksi, özel cezaevi-sanayi kompleksi ve çalışanlarını sömürmeyi sürdüren pek çok kârlı şirketten bahsediyorum.
Şayet Demokrat Parti bu güçlü kurumlara karşı çıkacağını ve bu ülkenin -Siyah, Beyaz, Latin, Asya kökenli Amerikalı ve Amerikan yerlisi- işçi aileleri lehine tüm gücüyle çaba edeceğini gösteremezse, 2024’te yeni bir sağcı otoriterin seçilmesinin önünü açacaktır. Ve o lider, Trump’tan bile daha makûs olabilir.
Joe Biden güçlü bir personel sınıfı gündemiyle başkanlığa aday oldu. Şimdiyse bu gündemi aksiyona dönüştürmek için çaba etmeli ve yoluna çıkanlara şiddetle karşı çıkmalıyız.
SİZ HANGİ TARAFTASINIZ?
‘Siz Hangi Taraftasınız’ (ing. ‘Which Side Are You On?’), 1931 yılında Kentucky’de bir sendika greve gittiğinde, Birleşik Maden Personelleri sendikasından bir vazifelinin eşi olan Florence Reece tarafından yazılmış bir halk müziğidir. Demokratların da artık kimin tarafında olduğunu açıkça aşikâr etmeleri gerekiyor.
Bir taraf açlık hududunda seyreden maaşları sona erdirmek ve minimum fiyatı saatte 15 dolara yükseltmek istiyor, başkası istemiyor.
Bir taraf sendikaları yaygınlaştırmak istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf iklim değişikliğiyle çaba ederek ve çökmekte olan altyapımızı yine inşa ederek iyi bir maaşa sahip milyonlar yaratmak istiyor, başkası istemiyor.
Bir taraf sıhhat hizmetlerini yaygınlaştırmak istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf reçeteli ilaçların maliyetini düşürmek istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf fiyatlı aile ve sıhhat müsaadesi istiyor, başkası istemiyor.
Bir taraf Amerika’da üç-dört yaşında olan her çocuk için yaygın bir kreş hizmeti istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf toplumsal güvenliği yaygınlaştırmak istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf işçi aileler için devlet liseleri ve üniversitelerinin fiyatsız hale getirilmesini ve öğrenci borçlarının silinmesini istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf bozuk ve ırkçı bir ceza-adalet sistemine son vermeyi ve gençlerimiz için iş ve eğitim alanlarında yatırım yapmayı istiyor, oburu istemiyor.
Bir taraf ıslahat ve göçmenlik sistemimizi adil ve insancıl hale getirmek istiyor, oburu istemiyor
Biden idaresinin birinci 100 gününde Demokratların vazifesi, kimin tarafında olduklarını ve öbür tarafta kimin olduğunu açıkça ortaya koymak. Bu yalnızca ülkemizi güçlendirecek yararlı bir kamu siyaseti değil, gelecekteki seçimleri nasıl kazanacağımızla ilgili bir konudur.
Yazının orjinali The Guardian sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Gazete Duvar
