Mariana Vladimirtsova, savaşın ilk günlerinden beri Rus bombaları tarafından dövülen memleketi Kharkiv’i tahliye ettikten sonra nihayet batı Ukrayna’ya yerleşti. Şimdi o ve ailesi tekrar kaçıyorlar çünkü Lviv’deki yeni derme çatma evleri, Cumartesi gecesi Rus füzelerinin vurduğu ve bölgenin güvenlik duygusunu yükselttiği birkaç hedeften birinin yakınında.
Pazar akşamı, Polonya sınırının hemen ötesindeki Przemysl’e binmek üzere, Pazar akşamı Lviv tren istasyonundaki peronda kocası, iki çocuğu ve kocasının annesiyle birlikte dururken, “Buraya yerleşmeye daha yeni başlamıştık” dedi. . Ukrayna’nın kuzeydoğusundaki Kharkiv’de yaşadıklarının hatırası hala derinden sarsıldı. Oradaki patlamalara çok yakındık” dedi.
Ayrılmalarından, özellikle de sıkıyönetim askerlik çağındaki erkeklerin ülkeyi terk etmelerini engellediği için kocasını geride bırakmak zorunda kalacağı gerçeğinden yakınıyordu. Ancak, Bayan Vladimirtsova’nın onları sınırdan geçirmesinin çocuklar için daha güvenli olacağına karar vermişlerdi.
Cumartesi gününe kadar, Lviv yakınlarında vurulan tek hedef, şehrin havaalanına yakın bir uçak tamir fabrikasıydı. Ondan önce, en yakın saldırı, araçla bir saatten fazla uzaklıktaki Yavoriv yakınlarındaki bir askeri eğitim üssüne gelmişti.
Ama şimdi savaş kapılarına yaklaşıyordu. Pazar günü, Bayan Vladimirtsova ve Lviv’de yaşayan diğerleri uyandı ve bir yakıt depolama sahasına ve bir tank onarım tesisine gece boyunca düzenlenen füze saldırılarından kaynaklanan hasarı araştırmaya başladı. Lviv bölge valisi Maksym Kozytsky’ye göre şehrin kuzeydoğusundaki yakıt sahası tamamen yok edildi.
Yeni grevler, batı Ukrayna’daki şehrin artık güvenli bir liman olmayacağına dair korkuları yoğunlaştırdı. Akaryakıt depolama alanının yakınında yaşayan 38 yaşındaki Yuliya Kuleba, “Savaşı televizyonda izlemek bir şey ve onu deneyimlemek ve şu anda çok daha yakın olduğunu hissetmek başka bir şey” dedi. “Çocuklarımız için endişeliyiz.”
Nataliya Tatarin, itfaiyeciler olay yerine hortumları asarken, yakıt depolama tesisinin yakınında işlettiği küçük dükkandaki kırık camları süpürdü.
42 yaşındaki Tatarin, “Üç büyük patlama duyduk ve her şey sallanmaya ve raflardan düşmeye başladı” dedi. Üç çocuğunun sığındığı yakındaki evine koştu.
“Çok sis vardı ve her şey siyahtı” dedi. “7 yaşındaki kızım gecenin çoğunda titriyor ve kusuyordu” diye ekledi, gözlerinden yaşlar süzülürken. Dükkanın çatısı çatlamıştı ve içeri çökebileceğinden endişeleniyordu.
Pazar günü erken saatlerde Lviv’deki yangınların çoğu söndürüldü. Yerel yetkililer, füzelerin Rusya’nın 2014 yılında ilhak ettiği Kırım yarımadasındaki bir liman olan Sivastopol’dan atıldığını söyledi.
Cumartesi akşamı saldırılar, Başkan Biden’ın Varşova’da Rusya’yı işgali için kınadığı ateşli bir konuşma yaptığı sırada geldi. Lviv, Polonya’dan yaklaşık 35 mil uzaklıktadır.
Lviv belediye başkanı Andriy Sadoviy Cumartesi gecesi yaptığı açıklamada, “Saldırgan, bu grevlerle Başkan Biden’a merhaba demek istiyor” dedi.
Bağımsız bir Rus web sitesi, Cumartesi günü Rus kuvvetlerinin işgal altındaki Karadeniz limanı Sevastopol’dan 52 ve Belarus topraklarından en az 18 füze gönderdiğini hesapladı. The Insider adlı internet sitesi, 70 roketten en az sekizinin indiğini, bu da Ukrayna’nın da önemli miktarda geri püskürttüğü anlamına geliyor. Bu rakamlar bağımsız olarak doğrulanamadı.
Rusya Savunma Bakanlığı Pazar günü yaptığı açıklamada, ordusunun son 24 saat içinde Ukrayna’da 67 “askeri nesneyi” vurduğunu söyledi. Lviv’de ayrıca füze sistemleri, radar istasyonları ve elektronik savaş teçhizatının yükseltilmesine ve modernize edilmesine yardımcı olan Lviv’deki bir askeri tesisi de imha ettiğini söyledi. Ukraynalı yetkililer bunu doğrulamadı ve bağımsız olarak doğrulanamadı.
Lviv’deki bazı kişiler Cumartesi günkü grevde bir tank onarım fabrikasının vurulduğunu söyledi. Siteyi koruyan üniformalı adamlar Pazar öğleden sonra herhangi bir bilgi vermeyecekti. Yakındaki küçük bir dükkanda, yorgun bir adam, bir dükkan sahibine kendisinin ve yoldaşlarının füzeleri nasıl havada uçarken gördüğünü ve tesisin içindeki tankların altına saklandığını anlattığını duydu.
Şubat ayının sonlarında savaşın başlamasından bu yana, yüz binlerce Ukraynalı, doğuda yoğunlaşan savaşın en kötüsünden kaçmaya çalışarak batıya Lviv ve ötesine kaçtı.
Alyona Puzanova, Ruslarla yoğun çatışmaların yaşandığı başkent Kiev’in banliyösü Bucha’da iki zorlu haftanın ardından 11 Mart’ta Lviv’e geldi.
35 yaşındaki Bayan Puzanova, gözünden yaşlar süzülürken, “Dün, kendimi güvende hissettiğim yer olan Lviv’i vurduklarında yeni bir Bucha olacağından endişelenmeye başladım” dedi. “Bunun olduğuna inanamıyorum.”
Puzanova, korkularına rağmen, daha güvenli olacağını umdukları şehir merkezinden birkaç mil uzaktaki bir köye annesine eşlik etmek yerine Lviv’de kalıp gönüllü olmak istediğini söyledi.
Daha önce garson ve restoran müdürü olarak çalışan Bayan Puzanova, “Burada yardım etmek istiyorum, yapacak çok şey var” dedi.
Cumartesi gününden önce, birçok kişi Lviv’deki hava saldırısı sirenlerini görmezden geldi. Barınak aramadılar ve UNESCO dünya mirası listesindeki ve şehrin antik kalbi olan Rynok Meydanı’nda, gözünü kırpmadan kahve fincanlarını kaldırarak dolaşırken görülebiliyorlardı.
Ancak, şimdi yerinden edilmiş insanlara ev sahipliği yapan eski bir sinema salonu olan Dovzhenka Center’da, orada kalan aileler sirenleri ciddiye alıyor. Bomba sığınağında gönüllü olan Julia Muzhik, Cumartesi günü sirenler çaldığında herkesin sahne arkasına yığıldığını söyledi.
Violetta Kalashnikova, iki dairesini ve güzellik salonunu geride bıraktığı Kharkiv’de kaldıktan sonra, her uçağın sesinin tüylerini diken diken ettiğini söyledi.
Ancak, bombaların gelişigüzel yağdığı ve Rusya sınırına sadece 30 mil uzaklıktaki o şehirden uzakta olduğu için minnettardı.
“Lviv’de” dedi, “En azından füzelerin ateşlendiği yerden, ister Karadeniz ister Beyaz Rusya olsun, sistemin füzeleri algılaması için 15 ya da 20 dakikanız olacak kadar uzaktasınız. saklamak.”
Akaryakıt depolama tesisinin yakınında, Kuleba Hanım, sebze ektiği bahçesindeki toprağın yağla kaplı olduğunu söyledi. Bunun son füze saldırısı olacağını ve petrolün yakında temizleneceğini umduğunu söyledi.
Dükkan sahibi Bayan Tatarin teselli edilemezdi. Kızının bir görüntüsünü göstererek Rus birliklerinden çocuklara saldırmamalarını istedi. Genç kız elinde Ukrayna bayrağının renkleri olan sarı ve mavi ile boyadığı kalp şeklinde bir kağıt parçası tutuyordu.
Tatarin, füzelerin ateşlendiği bildirilen Kırım’da yaşayan Rus yanlısı kayınvalidesinin şimdi oğlunu bir “hain” olarak gördüğünü ve karısı tarafından “beyninin yıkandığına” inandığını söyledi.
“Artık tamamen yalnızız, kocam ve ben” dedi. “Ve her hava saldırısı sireni nefesimi kesiyor.”
Anna Ivanova, Lviv’den gelen haberlere katkıda bulundu.
