İstanbul Teknik Üniversitesi’nin 248. yıl birincisi, İşletme Mühendisliği kısmı mezunu Hüseyin Umutcan Ay’ın kelamları gündem oldu.
Mezuniyet törenindeki konuşmasına “Toy olmam, bu 5 senede hiçbir şey öğrenmediğim manasına gelmiyor” diyerek başlayan Ay, taban fiyatla geçinemeyenlerden bayana yönelik şiddet ve cinayete, gençlerin gelecek korkusundan akranı mühendis ve mimarların taban fiyata mahkum edilmesine kadar birçok mevzuya değindi.
İTÜ Ayazağa Yerleşkesindeki stadyumda düzenlenen merasime katılanların dakikalarca ayakta alkışladığı konuşmasında Hüseyin Umutcan Ay, “Bizler ve bizim yetiştireceğimiz çocuklar hegemonların elinde yozlaşmış bu sistemi değiştireceğiz. Değiştirmeliyiz” dedi.
İTÜ birincisi Ay, toplumsal medya kullanıcılarının binlerce kez paylaştığı konuşmasında şunları söyledi:
‘HABERLERİ TAKİP EDEMİYORUM’
”Sorguladığınız şeyi öğrenmeye başlarsınız, öğrendiğiniz şey sizi bazen uykularınızdan da edebilir. Ben bu bedeli ağır bir halde ödedim. Ve artık sizlerle bu yükü paylaşmak istiyorum. Son bir yılım Türkiye’deki bayana şiddetin kökenini araştırmak ve buna bir tahlil üretmekle geçti. Ve sevgili arkadaşlarım ben artık haberleri takip edemiyorum. Zira sorunu biliyorum. Tahlili biliyor ve bu tahlili uygulayamıyorken; ben o ölen bayanların kanını elimden çıkaramıyorum. Benim bu yolda ödediğim bedel bu oldu. Ama bu insanlığın ödediği bir bedelle kıyaslanamaz bile.
Pekala yalnızca sorun bu mu? Ülkenin doğusuna bakın, daha çocuk yaşta kız çocuklarının evlendirildiğini görürsünüz. İstanbul’a bakın, taban fiyatla 4 kişilik ailesini geçindiremediği için intihar eden o hoş insanları görürsünüz. Taksim’e bakın, sadece orada hayat ona daha farklı bir seçenek sunmadığı için orta sokakta katledilmiş yatan o hoş insanları görürsünüz. O kadar da uzağa gitmeyin sıra arkadaşlarınıza bakın. Yalnızca tecrübe elde edebilmek için haftanın 5 günü 5 kuruş para almadan şirketler tarafından sömürüldüklerini görürsünüz.
Bir de son olarak potansiyel geleceğinize bakın. Orada sadece iş bulamadığı için minimum fiyata mühendislik ve mimarlık yapan akranlarınızı görürsünüz.
Karanlıkta olduğumuzu düşünüyoruz biliyorum. Birebir vakitte korkuyoruz da. Sıkıntıları biliyoruz pekala tahlil ne? Kaçmak mı? Tahminen de birileri bizim için her şeyi çözsün diye gerimize yaslanıp beklemeliyiz. Ya da başımıza gelmediği sürece sorun yokmuş üzere de davranabiliriz.
Hayır, bunu üzülerek söylüyorum ki; bu yolda birbirimizden öbür kimsemiz yok. Zira unutmayın ki herkes bir gün ölür. Buna sizler de dahilsiniz saygıdeğer büyüklerim. Ve geriye kalan bizler ve bizim yetiştireceğimiz çocuklar hegomanların elinde yozlaşmış bu sistemi değiştireceğiz. Değiştirmeliyiz…
Bunu insanlık için, insan olarak yapacağız. Zira bizler insan olmayanların elinden ziyadesiyle çektik.
Yarattığımız bu yeni dünyada onlar yalnızca yozlaşmış bir fikrin son temsilcileri olarak kalacaklar…” (HABER MERKEZİ)
Gazete Duvar
