Cihan Başakçıoğlu
İZMİR – “İstanbul Sözleşmesi’nden Vazgeçmiyoruz İzmir Kampanya Grubu”nun davetiyle bir ortaya gelen bayanlar, başlattıkları nöbet aksiyonunun ikincisini gerçekleştirmek için Karşıyaka Çarşı girişinde toplandı.
“İstanbul Mukavelesi bizim vazgeçmeyiz” yazılı pankart açarak, mor şeritlerle zincir oluşturan bayanlar, sık sık “Kararnameniz batsın, bayanlar yaşasın” ve “İstanbul Mukavelesi yaşatır” sloganları attı.
Polis çemberi içerisinde bir saatlik nöbet hareketini gerçekleştiren bayanlar, eşinden uzun yıllar şiddet gören Nahide Akgün’ün kıssasını kamuoyuyla paylaştı.
Bayanlar, Diyarbakırlı olan Akgün’ün 1972’de doğduğunu ve annesinin dini nikahlı eşinin oğlu Hüseyin Opuz ile 1995 yılında evlendiğini belirtti.
Üç çocuğu olan Akgün’ün eşinden en başından beri şiddet gördüğünü anlatan bayanlar, Akgün’ün, Nisan 1995, Nisan 1996 ve Şubat 1998’de üç kere polise giderek şikayetçi olduğunu fakat değişen hiçbir şey olmadığını tabir etti.
Daha sonra annesinin yanına yerleşen Akgün’ün, 2001 yılının Ekim ayında Opuz tarafından bıçaklandığını belirten bayanlar, yedi bıçak darbesine karşılık Opuz’a sırf para cezası verildiğini söyledi.
2002 yılında ise Akgün’ün annesi Minteha Beybur’la birlikte İzmir’e giderken Opuz’un saldırısına uğradığını söz eden bayanlar, Minteha Beybur’un bu atakta vefat ettiğini anlattı.
‘BU ÜLKENİN KANUNLARI BENİ KORUSAYDI ARANIZDA OLACAKTIM’
Son olarak Akgün’ün ağzından yaşananları anlatan bayanlar şunları söyledi:
“Eğer bu ülkenin kanunları beni korusaydı, ben de artık burada, sizin aranızda olacaktım. Hiç unutmuyorum 2002 yılının 11 Mart’ı idi. Yola çıkmıştık, buraya geliyorduk annemle, İzmir’e. Her şeye karşın yeni bir hayat kuracaktık, bunu başarabilirdik, buna inanıyorduk, artık Hüseyin olmayacaktı hayatımızda, onu geride bırakacaktık, bıraktık da. Lakin o geri durmadı, bırakmadı peşimizi, arkamızdan geldi Hüseyin. Nakliye kamyonunu durdurdu, o an yüzünü görmedim; gözünü kırptı mı kırpmadı mı bilmiyorum lakin annemi vurdu. Oracıkta öldü annem. Sonunda Hüseyin tutuklandı ve ömür uzunluğu mahpusa mahkum edildi ve boşandık. Ancak yeniden olmadı. Annemin peşin peşin hayatıyla ödediği bu müebbette devlet, hayatını taksit taksit geri verdi Hüseyin’e. Cinayeti işlerken ağır tahrik altında olduğuna hükmetti, cezasını 15 yıla indirdi ve 6 yıl sonra Hüseyin’i salıverdi. Yoksa ben, ‘ona rağmen’li de olsa yeni bir hayat kuracak ve bugün aranızda olacak, öbür bayanlar şiddet görmesin, hayatları zindan olmasın diye sizlerle haykıracaktım aslında.”
’36 SEFER ŞİKAYETÇİ OLDUM, DEVLET HÜSEYİN’İ AKLAMAKTAN YILMADI’
“Ben Nahide Akgün, siz beni Nahide Opuz olarak tanıyorsunuz. Hüseyin ile evlendiğim birinci günden, annemin katledişine kadar geçen 6 yılda tam 36 defa şikayetçi oldum Hüseyin’den, devlet Hüseyin’i aklamaktan yılmadı. Hüseyin bize zulmetmekten yılmadı, ben mi yılacaktım, ben de yılmadım. 15 Temmuz 2002’de Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde (AİHM) dava açtım ve mahkeme 7 yılın sonunda, 9 Haziran 2009’da kararını verdi ve AİHM, tarihinde birinci kez, konut içi şiddette bir tarafın bayan olduğu için ayrımcılığa uğradığı gerekçesiyle bir devleti 33 bin 500 Euro tazminat ödemeye mahkûm etti.”
‘YAŞAMAKTAN DA İSTANBUL SÖZLEŞMESİ’NDEN DE VAZGEÇMİYORUM’
“Ben Nahide Akgün, siz beni Nahide Opuz olarak tanıyorsunuz, bu kıssa benim hikayemdir. Bu kıssa, devletin yok saydığı hayatımı dirençli bir ilhama çeviren İstanbul Sözleşmesi’nin öyküsüdür. İstanbul Mukavelesi, yaşamakta ısrar eden bayanların hayat kıssasıdır. İstanbul Kontratı, erkek şiddetine direnenlerin inat öyküsüdür. Bu öykü bizim hikayemizdir. Ben Nahide, yaşamaktan da haklarımdan da İstanbul Sözleşmesi’nden vazgeçemiyorum. Buradayım.”
Akgün’ün akabinde bayanlar, akrabasının cinsel saldırısına uğrayan ve aile kararıyla katledilen Güldünya Tören’in öyküsünü de kamuoyu ile paylaştı.
Gazete Duvar
