KÖLN – Tobias Rathjen, 19 Şubat 2020’de Hessen eyaletinin masallar kenti Hanau merkezinde arabasından indi. Yalnızca 200 metre uzaklıkta ki Café La Votre‘de saat 21.55’te 33 yaşındaki Kaloyan Velkov’u vurdu. Tobias Rathjen o gece aileleri öbür ülkelerden Almanya’ya gelmiş olan göçmen kökenli sekiz kişiyi daha öldürdü. Hem Hanau kentini hem de ülkeyi sarsan yeni bir ırkçı taarruz daha yaşanmış oldu. Bundan sonrası tüm başka ırkçı taarruzlardan sonra yaşananlarda olduğu üzere devam etti. Üst seviye siyasetçiler öldürülenlerin anma merasimine gittiler. Daha çok güvenlik, müdafaa ve ırkçılığa karşı eğitim vaat ettiler.
Taarruzun birinci yılında birçok yerde bir anda hayatları ellerinden alınan 9 genç insanın fotoğraflarıyla karşılaşıyoruz. Irkçılık yüzünden ölen sekiz erkek ve bir bayan.
Hessischer Rundfunk (Hessen eyalet radyosu), der Spiegel mecmuası ve Almanya resmi devlet televizyonu ARD’deki Monitor programının ortak araştırmasında hücum gecesiyle ilgili değişik ayrıntılar ortaya çıkarıldı. Görünen o ki yetkililer misyonlarını yapmış olsaydı bu insanlardan kimileri ölmeyebilirlerdi.
Şahitler, acil durum numarası olan 110 üzerinden çaresizce yardım ve muhafaza almaya çalışırken polisten bir türlü yanıt alamadıklarını söz ediyorlar. Failin, bir nişancı olduğu ve bir silahının olduğu da sır değildi. Ne kadar tehlikeli olduğunu daha evvel fark etmek nitekim çok sıkıntı muydu?
Ailesi Romanya asıllı olan ve 22 yaşında hayatını kaybeden Vili Paun’un babası Niculescu Paun olayı şöyle anlatıyor: Vili, arabasının içindeyken Tobias Rathjen’in kent merkezinde birinci cinayetleri işlediğini gördü. O sırada Vili’ye de ateş açtı ancak ıskaladı. Bir kamera kaydı, Vili’nin failin izini sürmeye başladığını da gösteriyor. Vili, saldırganı ikinci hata mahalline kadar yaklaşık üç kilometre takip ediyor. Vili otomobilden yardım istemek için acil durum sınırı 110’u arıyor lakin ulaşamıyor. Tekrar tekrar deniyor fakat kimse yanıt vermiyor. Böylelikle polis, suikastçının nerede olduğunu tespit edemiyor. Olağan kimse Vili’ye onu kovalamanın ne kadar tehlikeli olduğunu, arasını müdafaası gerektiği ikazını da yapmıyor. Tobias Rathjen kendisini takip ettiğini fark ederek Vili’yi ikinci cürüm mahalinde başına ve göğsüne ateş ederek öldürüyor.
Niculescu Paun, acil durum numarasına karşılık vermedikleri için yetkilileri suçlayarak. “Bu yüzden oğlum öldü” diyor. Vili Paun’un aramasına karşılık verilseydi tahminen de Vili artık hayatta olacaktı. Çok sayıda görgü şahidi da 110 acil durum sınırını aradıklarını fakat ulaşamadıklarını tabir ediyorlar.
Gazetecilerin yaptıkları araştırmada polis, geçmişe bakıldığında kaç tane acil durum davetinin karşılıksız olduğunun söylenemeyeceğini belirtiyor. Fakat, kabahatin işlendiği gece, acil durum davetlerinin kabul edilebileceği iki santral de çalışıyordu. Polis kaydında nedense beş arama var. Görünüşe nazaran aramalarda rastgele bir denetim merkezine yönlendirme yapılmadı.
Acil durum davet merkezinin neden bu kadar makûs organize edildiği belirsizliğini koruyor. Bu soruya bu güne kadar da bir yanıt bulunamadı.
Vili Paun vurulduktan sonra Tobias Rathjen öldürmeye devam etti. Birinci evvel Almanya’da ‘kiosk’ denilen küçük marketteki üç kişiyi öldürdü. Akabinde çabucak yanındaki Arena-Bar’a girdi.
Said Etris Hashemi, hücum anında bara yardım istemek için girmiş. Said Etris’in omzuna, boynuna birkaç kurşun isabet etmiş ve ağır yaralanmış. Kendisi kurtulmuş ancak kardeşi ve bir arkadaşı öldürüldü. Said Etris, olayın bu formda sonuçlanmaması gerektiğine inanıyor. Zira barın acil çıkışı olduğunu, birinci ateş açıldığında gençlerin oradan kaçabileceklerini lakin kapının kilitli olduğunu söylüyor. “Bara geri dönmekten öbür bir çıkar yol yoktu” diyen Said Etris bunun bir tuzak olduğunu tabir ediyor. Barın içinde gençlerin kendilerini koruyabilecekleri hiçbir alan yoktu. Fail, bara sırf birkaç adım attı ve açıktan hepsini gaye aldı.
Etris Hashemi, “Belki hepsi kurtulamayacaktı, lakin her durumda kimileri oradan kaçmayı başarabilirdi” diyor. Barın sahibi acil çıkışın kilitli olduğunu reddediyor. Lakin gazetecilerin ulaştığı polis raporunda çok sayıda şahit kapının kilitli olduğunu söylüyor. Şayet doğruysa insanların mevtinde ihmal de var. Lakin aylardır bu istikamette bir araştırma yapılmamış.
22 yaşındaki oğlu Hamza’yı taarruzda kaybeden Armin Kurtovi de acil çıkış açık olsaydı, oğlunun kurtulabileceğine inanıyor. Kurtović, taarruzdan evvel bile acil çıkışın ekseriyetle kilitli olduğunu polisin bildiğini düşünüyor. Arena-Bar’a polis daha evvel tekraren baskın yapmış hatta kilitli olan acil çıkış kapısının önünde gözaltına aldığı bireyler olmuş. Armin Kurtovi: “Biri bunu bana açıklamalı, neden resmi bir soruşturma yok? Herkes polisin acil çıkış kapısının kilitli olduğunu bildiğini söylüyor. Tüm şahitler bildiklerini söylüyor. Hatta insanları kilitli acil çıkış önünde gözaltına aldılar” diyor.
Ölenlerin yakınlarının şikâyetinden sonra savcılık lakin yakın vakitte faaliyete geçti. Polis ise kilitli acil çıkışı bildikleri argümanını reddediyor.
Lakin asıl büyük soru akıl hastası ve ırkçı olan Tobias R.’nin neden yasal olarak silah sahibi olduğudur. Tobias R. karışık komplo mitlerine inanıyordu ve tüm halkların imha edileceğini hayal ediyordu. 2002 yılından bu yana farklı sebeplerle psikiyatride tedavi gördü. 2007 yılında bir güvenlik görevlisini düşürdüğü argümanıyla süreksiz olarak tutuklandı. 2018’de uyuşturucu bağımlısı olduğu için hakkında soruşturma açıldı. Yaptıkları her vakit kayıt altına alınmasına karşın Tekrar de 2013’ten beri silah sahibi olmasına müsaade verilmişti. Üstelik nizamlı olarak nişancılık eğitimi de aldı. Lakin yetkililer Tobias R.’nin ne kadar tehlikeli olduğunu yıllarca ’fark‘etmedi.
Almanya NSU cinayetlerinde de devletin içindeki ırkçı klikleri açığa çıkaramadı. Hanau saldırısı da bu türlü olmasın diye çocuklarını kaybeden aileler ve sevenleri yan yana durmaya ve bu hücumda resmi makamların ihmallerinin üzerinin örtülmemesi için birlikte gayret etmeye çalışıyor. Hanau saldırısı umarız ki kurumsal ırkçılıkla yüzleşmek için bir sebep olsun.
Gazete Duvar
