Geçtiğimiz aylarda Kocaeli Çayırova Şekerpınar Organize Sanayi Bölgesinde bulunan İspanya sermayeli Baldur Süspansiyon fabrikasında Birleşik Metal-İş sendikasına üye olduğu için 3 emekçi işten atılmıştı. Emekçiler sendikalı olarak işe geri dönmek için fabrika önünde direnişlerine devam ederken işverenin toplu mukavele masasına oturmaması sonucunda Birleşik Metal-İş grev ilanını fabrikaya astı ve yapılan oylama sonucu ezici çoğunlukla grev kararı alındı. Emekçiler, kararın ilanından sonra 25 Aralık Cuma itibariyle greve başladı.
Patron, işlerinin aksamaması için grevin birinci günü olan 25 Aralık Cuma erken saatlerde fabrikaya dışarıdan personel sokmaya çalıştı. Grev kırıcılığına mahzur olmak isteyen çalışanlar ise polis tarafından gözaltına alındı.
‘BURADA İŞ KAZASI HAFTADA BİR KESİNLİKLE YAŞANIYOR’
Grevci personellerden Soner Aygül, “Grevimizin 27. günündeyiz. Patron hiçbir formda sendikayla masaya oturmadı. Grev oylaması istedi. Oylamayla ‘hayır’ çıkartmayı planlıyordu fakat ezici bir üstünlükle greve ‘evet’ çıkardık. Greve çıkacağımız günün tarihini astık daima beraber” diyerek anlatmaya başlıyor.
Ve şöyle devam ediyor: “İlk etapta temsilcimiz de dahil olmak üzere 5 kişiyi işten çıkardı. Grev günü ise 16 kişiyi işten çıkardı. Şu an hiçbirinin maaş ödemeleri yapılmıyor. Buna mazeret olarak da ‘İspanya’dan nakit akışı bekliyoruz’ deniliyor. Ben de işten çıkartılanların ortasındayım. İçerde şu an avukatlarımız inceleme yapmaya çalışıyor. Yasa dışı üretim yapmaya çalışıyorlar. Fabrika elemanı olmayan insanları çalıştırıyorlar. Sonuçta burası ağır sanayi. Makasların yükü 80 kiloya kadar çıkıyor. Toplamda bir personelin üzerinden bir günde 80 ton tartı geçiyor.”
Soner AygülAygül, fabrikada çabucak her hafta bir iş kazası yaşandığını söylüyor: “İki sene evvel arkadaşımızın ayağına bant düştü. Sakat kaldı. Atmaya çalıştılar. Mahkeme yoluyla haklarını aldı. Şu an tazminat davası devam ediyor. Ben iki sefer iş kazası geçirdim. Bel fıtığı oldum. İki kere ameliyat oldum. Yaklaşık 8 ay evvel Kamil diye bir arkadaşımızın parmağı koptu. Burada iş kazası haftada bir kesinlikle yaşanıyor. Önemli olan da oluyor, olmayan da lakin önemli olmayanları biz şöyle isimlendiriyoruz: Kırıktır, çatlaktır… İş güvenliği uzmanı iş kazası raporunuz bittiği vakit sizi ofisine çağırıyor. Size ofiste tedbirleri alacağız diyor lakin birebir tezgahta birebir yerde ikinci bir iş kazası yaşanıyor.”
‘GİTTİĞİ YERE KADAR DEĞİL, SONUNA KADAR’
Aygül, emekçilerin grev kararından sonra çocuklarını annesinin yanına gönderme kararı aldığını söylüyor. Isınma sorunu, çocukların ihtiyaçları… Sonuçta eşiyle bir halde yönetim edebileceklerini anlatıyor: “Grev öncesi ailemle oturup konuştum. Eşime, çocuklarıma sürecin nasıl ilerleyeceğini anlattım. Bana nasıl yansıyacağını, psikolojimin nasıl olacağını… Benim iki çocuğum var. Oğlum 15, kızım 14 yaşında. Şu an konutta değiller. Annemde kalıyorlar. Neden anneme gönderdim? Grevdeyiz. Doğalgazı açamıyoruz. Eşimle ben bir halde kendimizi idame edebiliyoruz. Çocuklarla olmuyor. Okul masrafları oluyor, gereksinimleri oluyor, yok da diyemiyorsunuz.”
“Nereye kadar dayanabileceğiz? Yılmak yok. Gittiği yere kadar değil, sonuna kadar bırakmayacağız davamızı. İş veren bir biçimde sendikamızla oturup anlaşacak. Yasal haklarımız tanınacak. Onun dışında 3 ay sonra yok 5 ay sonra ben dayanamıyorum, grevi bırakacağım diye bir şey yok. O denli bir fikre sahip değiliz. Eşim ve çocuklarım da tam takviye veriyorlar bu süreçte bize.”
‘BANA GELİNCE, SEN KÖLESİN, ÖLDÜN MÜ KALDIN MI UMURUMDA DEĞİL!’
Aygül, Türkiye’deki emekçilerin yaşadığı sorunu şöyle anlatıyor: “Hükümet işvereni koruyor. Onlara her türlü teşviği veriyor. Emekçinin bu ülkede hiçbir hakkı yok. ‘Köle olarak geldin’ diyor ve bu ülkede kölelik yapacaksın! ‘İspanyol sermaye buraya gelmiş, buraya yatırım yapmış’ diyor. Ben devlet olarak bu adamın doğalgazını, elektriğini, suyunu karşılıyorum diyor. Elemanını İŞKUR üzerinden alıyor. Maaşının yarısını veriyor. Yarısını da patron veriyor. Devlet bunlara her şeyi sağlıyor ancak bana gelince sen kölesin, öldün mü kaldın mı umurumda değil!
Devlet diyor ki ‘her türlü işçiyi çıkartmakta özgürsün fakat tazminatla çıkartıp bize musallat etme. Biz bu insanlara İŞKUR üzerinden işsizlik maaşı veremeyiz. O yüzden nasıl çıkartıyorsan çıkart.’ Devletin dediği bu. İş kanununda 25. husus hariç bütün hususların önünü kapattılar. 25. husus patronun en büyük kozu. Devlet patrona diyor ki ‘biz sana bir unsur bıraktık. 25. husus, kodu 29 olarak belirleyeceksin.’ Bana dört unsurunu uyguladılar. İş yerinin ahlakını bozmak, ziyan vermek… Grevdeyiz biz. Greve geldiğimiz gün polisler bizi gözaltına aldılar. 12 saat gözaltında kaldık. Savcıya söz verdik, mahkemeye çıktık. Ahlak bozmak diyor… ”
‘BİLİYORSUNUZ ÜLKEMİZ UCUZ PERSONELLİK CENNETİ….’
Erkan Kaya, 4 yıldır bahsi geçen fabrikada çalışıyor. Birleşik Metal-İş Sendikası’nın yetki evrakını almasıyla örgütlenmeye başladıklarını anlatıyor. Pandemi şartlarında 351 saat mesai yaptığını fakat bu mesai saati ile ayakta kalabildiğini paylaşıyor: “29 Ekim’de iki arkadaşımızı çıkardılar. Üç arkadaş direnişe başladık. Sonra iki arkadaşımızı da işten çıkardılar. 55 gün boyunca beş personel arkadaş burada direniş sergiledik. Bu süreçte patron hiçbir formda masaya yanaşmadı.
Kamyon makası yapıyoruz. Mercedes, Isuzu… Yani global şirketlere iş yapıyoruz. Biliyorsun, ülkemiz ucuz personellik cenneti. Buradaki maaşlar aslında minimum fiyattı. Onun dışında bizim bir toplumsal hakkımız yok. Bayram parası veriyor bize. Çok komik bir sayı: 117 TL. İşten çıkartıldığım aya kadar, bu sene pandemi şartlarında 351 saat mesai yapmışım. Yani mesai ile ayakta durmaya çalışıyorduk. Ağır bir iş. Günde 9 saat çalışıyorduk, yemeği falan düştün mü 10 saat.”
‘GREV BİZİM İÇİN GAYE DEĞİL ARAÇTI’
Kaya grev kararının akabinde yaşananları ise şöyle anlatıyor: “Ayın 25’i prestiji ile greve çıktık. Sabah 04:30 üzere grevi kırmak ve fabrikada çalıştırmak için dışardan insan getirip fabrikaya sokmaya çalıştılar. O sabah ben, üç arkadaşım (Serkan Yolcu, Soner Aygün, Levent Kılıç) ve Şube Liderimiz Necmettin Aydın gözaltına alındık. Kontrollü hürlükle iki aydır imza veriyoruz.
Benim yok lakin buradaki arkadaşların birçoklarının çoluğu çocuğu var. Hepsiyle konuşuyoruz. Biliyorsunuz grevler insanları birbirine daha çok kenetler. Muhabbetler, dostluklar daha çok artar. Her şeyi paylaşıyoruz. Yaşadıkları sıkıntı olmaz olur mu? Ülkenin ekonomik koşulları ortada. Minimum fiyatla kiracıysanız, kiranızı nasıl vereceksiniz, nasıl geçineceksiniz? Biz arkadaşlarımızla soframızdaki ekmeğin kaygısına düştük. Grev bizim için gaye değil araçtı. Patrona her vakit bunu belirttik. Gel arkadaş masada anlaşalım, emekçinin hakkını ver. Hem senin çarkların dönsün hem personel ekonomik manada rahatlasın. Akşam başımızı yastığa koyduğumuzda huzurlu uyumak istiyoruz. Biliyorsun: Huzur iktisattan geçiyor.”
‘İŞVEREN HAFTALIK 7 MİLYON ZİYANIM VAR DİYOR’
Birinci olarak işyeri sendika temsilcisinin ‘İşçilere baskı yaptığı, tehdit ettiği” ileri sürülerek ’29 kodu’yla işten atıldığını belirten Birleşik Metal Çalışanları Sendikası’nın 2 No’lu Şube Sekreteri Engin Kulu ise yaşananları şöyle anlatıyor: “Beş personel arkadaşımız atıldıktan sonra toplu kontrat görüşmeleri yapmaya çalışıyorduk ancak masaya gelmiyorlardı. Avukatları geliyordu. Direniş başladı lakin bir taraftan yasal süreç devam ediyordu. 55 gün sonra bir uzlaşma sağlanamadı. 28 gündür grevdeyiz. Patron hala masaya gelmemekte ısrar ediyor. Dün bir açıklama yaptılar çalışanlara. ‘Haftalık 7 milyon ziyanım var’ diye… Bu personeller taban fiyatla çalışıyordu. Bu personelin 1 yıllık maaşı bile değil. Bu türlü bir durum… Patron emekçileri tek tek arıyor. Sendika değil de Yüksek Hakem Şurası ne derse onu ödeyelim formunda ikna etmeye çalışıyor. Birkaç personel arkadaşımızın meskenine adam göndermişler. Bir taraftan da bu türlü şeyler yapıyorlar.”
Kulu son olarak makûs hava şartlarına karşın grevin devam edeceğini ekliyor: “İşçilerin birçok grevde. 24 saat fabrikanın önündeyiz. Hava soğuk. Personeller ateşin başında, semaverle çay içiyoruz.”
Gazete Duvar
