Başak Demirtaş, 3.5 yıldır Edirne Cezaevi’nde tutuklu bulunan eşi HDP eski Genel Lideri Selahattin Demirtaş’ı ziyaret etti. Başak Demirtaş, Twitter hesabından “Uzun bir ortadan sonra Selahattin ile görüşebildik. Morali iyiydi, herkese çokça selamı vardı. Kızımız Delal, Selahattin’in daha evvel gönderdiği son mektubundaki bir kısmı kendi el yazısıyla yazmıştı, onu sizlerle paylaşmak istiyorum” dedi.
Delal Demirtaş’ın babasının mektubunu yine yazdığı kısım şöyle:
OBURU OLMA KENDİN OL!
Bu türlü çok daha güzelsin! Tamam illaki vardır senin de bir hoşluğun. “Hiçbir işe yaradığın yok” falan da demiyorum. Lakin n’olursun hayatında hiç değilse bir kere oburu ol be kardeşim. Esasen herkes ‘kendisi’ olduğu için memleketin bu halde olduğunu görmüyor musun? Öteki bir hayat, öteki bir dünya, öbür bir gelecek olsun ala ben tıpkı kalayım diyorsun. Bak siz bu türlü yapınca merhum Azer Bülbül’ü dinleyesim geliyor:
Aman dokunmayın çok kötüyüm
Baykuş tünemiş binayım
Öbürleri Kaz Dağları için, Munzur Vadisi için, Hasankeyf için, Karadeniz yaylaları için hareket yapsın, kısmetse ve buralardan geriye bir şey kalırsa ben gezmeye giderim artık diyorsun.
Erkek cinayetleri ve erkek şiddeti yüzünden sokaklara dökülmüş bayanlar dayak yerken, temel failin senin pespaye ‘erkekliğin’ olduğunu aklının ucundan bile geçirmiyorsun.
Sendikaya üye oldular diye işten atılan işçilerin direniş çadırının önünden yürüyüp onların yerine iş başvurusu yapmaya giderken azıcık bile düşünmüyorsun, hem de beş maske dağıtamayıp beş tane F-35 için bin takla atanlara meylediyorsun.
Fikrimden geceler yatabilmirem
Bu fikri başımdan atabilmirem
Neyleyim ki sana çatabilmirem
Ne yap et kendin olma yav! Birazcık oburu ol. Ne Türklüğünle övün, ne Kürtlüğünle, ne de utan onlardan. Boynuna bir kimlik asacaksan bırak üstünde ‘sadece insan’ yazılı olsun. Başı örtülüden korkma, beyni örtülüden kork; namaz kılmaya kara çalma, para çalıp namaz kılanı yere çal.
Kendine bir iyilik yap hoş kardeşim, biraz öteki ol, öteki de biraz sen olsun. ‘Kendin’ üzere olmayanı ‘düşman’ üzere görme, herkesi de kendine benzetmeye çalışma. Aslında tüm ‘kendin’ler iyi olsaydı dünyada hiçbir sorun kalmazdı, azıcık mütavazı ol. X, Y nesli mısın, Z nesli mısın bilmiyorum. Tahminen de kara jenerasyonsun ya da Ekvator nesli yahut gökkuşağısın; ne jenerasyonu olursan ol lakin kimsenin uşağı olma canım kardeşim.
Alçaklara kar yağıyor üşümedin mi?
Sen bu işin sonunu düşünmedin mi?
“Bu bu türlü gitmemeli” diyorsan, de kardeşim. “Güzelim ülkeyi ne hale getirdiler” diye kahroluyorsan, ol kardeşim, haklısın. Lakin kendin olma, olma ki değişim seninle başlasın. Kibirli, öfkeli, kasıntı, riyakar, fosil siyasetçilerden bıktın mı, bık tabi ki, bıkmak sana yakışıyor. Değiştir o halde, lakin evvel kendini.
“Oldu o vakit seçim günü sarfiyat oyumu kullanırım her şey değişir” diyorsan yok o işler o kadar kolay değil. Hem seçim her şeyi güzelleştirmeye yetmiyor. Değiş kardeşim değiş! Sen değiş ki değişsin dünya. Git ‘öteki’ye dokun. Elini tut onun, yemeğini ye, çayını iç. Gözünden öp, elinden öp, yüreğinden öp, sarıl ‘o’na. Profesör müsün, sinema sanatkarı mı, dizi oyuncusu mu? Değişim için oy kullanmayı bekleme, oy kullanacak olanlara git, şimdiden git, pamuk tüccarına da. Hem öğren onlardan, hem de anlat onlara. Daha hoş bir dünyayı anlat. Daha adil bir dünyayı.
Tabip musun, mühendis, avukat, öğretmen mi? İşsiz misin, personel, memur, emekli mi? Mesken bayanı, iş bayanı, amazon bayanı, öğrenci mi, esnaf, çiftçi, patron mi? Her neysen ve her neredeysen; tatilde, işte, konutta, yurt dışında, mahpusta yahut sürgünde fark etmez, çabucak başla, artık başla, en yakınındakinden başla çalışmaya. Seçimi bekleme, seçim günü bütün tercihler netleşmiş olacak esasen. İş yalnızca seçmeye kalacak. Sen tercihlerinin nedenini öğrenmeye, anlamaya ve değiştirmeye çalış, daha iyisi daha hoşu için çalış. Unutma ki;
Mevlam birçok keder vermiş
Bir arada derman vermiş.
Lakin evvel sen değiş. Kendinden sıkıl, nefret et kendinden, kendine küs, konuşma kendinle. Zira kendimiz ettik kendimiz bulduk. Emin ol, müstehakımızdır.
İtirazlarımızı içimizde yaptık, isyanımızı komşumuz bile duymadı. Kol kırıldı, yen içinde kaldı. Kendi mahallemizdeki çöplerin üstüne dantelli örtüler atınca ortalık mis üzere kokar zannettik, olmadı kardeşim, olmayacağı baştan muhakkaktı, memleketi pislik götürdü. Hiçbirimiz pak değiliz artık, günahsız olanımız yok. Kimse bize bir şey yapmadı, en çok biz kendimize yaptık, kendimiz olarak, kendimiz kalarak yaptık. Lakin yetmez mi bu kadar? Bir musibet bin nasihatten iyidir derler. Bizim musibetimiz bile bini geçti be kardeşim.
Kâfi artık, edi bese!
Korkma bağır
Olmadı Hızır’ı çağır
Hızır senin kalbindedir
Sen Hızır’sın be güzelim.
Gazete Duvar
