“Cargill direnişimizde bugün 1003. gün. 17 Nisan’da 3. yılımız dolmuş olacak. Türkiye’de sermayenin temel misyonu köleleştirmektir. Kendi servetlerini artırabilmek için personelin sırtındaki deriyi sökmeye çalışıyorlar.”
Tek Gıda-İş Sendika temsilcisi Suat Karlıkaya’ya Türkiye’deki sermayeyi sorduğumda bu türlü cevap veriyor.
ABD besin monopolü Cargill’in Bursa’daki fabrikasında Tek Gıda-İş Sendikası’na üye oldukları için işten atılan 14 emekçi açtıkları davaları kazanmalarına karşın işlerine iadeleri gerçekleşmedi. Çalışanlar 1000’i aşkın gündür kâh Bursa’da fabrika önünde, kâh öteki kentlerde hareketlerine devam ediyorlar.
Tekgıda-İş Sendikası’na üye personeller, direnişin bininci gününde, Ankara’da Tarım ve Orman Bakanlığı önünde hareket yapmak istediler. Bakanlık binasına yürümelerine müsaade verilmeyen çalışanlar hareketlerini sendika binası önünde sürdürmek isteyince gözaltına alındılar. 14 Cargill çalışanı, emniyette sözü alındıktan sonra özgür bırakıldı. Lakin akşam geç saatlerde özgür bırakılan personellere bu sefer sokağa çıkma yasağı nedeniyle iki defa ceza kesildi.
Tekgıda-İş Sendikası Temsilcisi Suat Karlıkaya yaşananları toplumsal medya hesabından şu sözlerle paylaştı: “Ankara Emniyet’i gidebilirsiniz diyerek bizi yola çıkartıyor. Sonra Gölbaşı emniyetine plakamızı verip sokağa çıkma yasağından ceza yazdırıyor. Devlet gücünü hakikaten bizde mi sınıyor. Geri dönüyoruz Ankara’ya. İşsiz insanlara yaptığınızla gurur duyun.”
‘KAMERA OLMADAN GELEN KİMSE YOK’
Suat Karlıkaya. Suat Karlıkaya, 2009’da Tek-Gıda İş Sendikası Tokat Şube Lideri olduğu devirde Monopol direnişinden de bildiğimiz bir isim.
Uzun yıllardır içinde bulunduğu personel uğraşını, örgütlenme üzerine deneyimini şu sözlerle anlatıyor:
“Sermaye çalışana nazaran daha birleşebilen bir yapı. Bir bakıyorsunuz rakip olan firmalar personele karşı ortak hareket ediyor. Çalışanların birleşebilmesi için bir sendika altına girebilmesi, toplu mukavele elde edebilmeleri gerekiyor. Personel senden benden daha kurnaz. Emekçi yalnızca tabanını görmediği suya girmek istemiyor. İşinden atılmayacağını anladığı an AKP’lisi, MHP’lisi, CHP’lisi, sol görüşlüsü hepsi sendikaya üye oluyor. O beğenmediğiniz AKP’liler çabayı senden benden daha çok savunuyorlar, sahip çıkıyorlar. Karşımızdaki kitleyi iyi görmemiz lazım. Bunlar bilgisiz beşerler değiller.”
“AKP 18 yıldır bu ülkeyi yönetiyorsa zati muhalefet partileri sorunu çözemediği, kitleyi göremediği içindir. Bu kadar emekçi varken, personel hakları için bir şey yapmadığınızda yapacak hiçbir şey yok. Öbür partilerin katkısı kâfi değil. Kamera olmadan gelen kimse yok yani… Yeniden de ben gayretlerde yalnızlığa inanmam. Milyonlar peşimizden yürüsün üzere bir talebimiz yok! Biz, bizimle olan insanları biliyoruz. İnandığımız bir davada bizim davamıza inanan beşerlerle birlikte yürümek isteriz.”
Karlıkaya, Cargill direnişi için şunları söylüyor: “İş başı yaptırmak yerine tazminatları ödendi. Üç kuruş parayla arkadaşlarımızı başlarından savmak istediler. ‘Çocuklar iyi yaşasın diye babalar direniyor’ sloganıyla başladı bu direniş. Dedik ki, ‘Arkadaşlar gidip bir fabrikada iş başı yapabilirsiniz ancak o fabrikada da hakkınızı aradığınız vakit işinizden olacaksınız.’ Direnişi seçti arkadaşlarımız.”
‘SİVRİSİNEKLERLE UĞRAŞMAYI BIRAKIP BATAKLIĞI KURUTMAMAMIZ LAZIM’
Karlıkaya, Cargill direnişi ile topluma vermek istedikleri bildirisi şu sözlerle anlatıyor:
“Biz daima sivrisineklerle uğraşıyoruz. A fabrikasında, B fabrikasında sendika üyesi olduğu için işten atılan çalışanların direniş yapmalarını bekliyoruz. Bizim meselemizi maddelerin çözmesi lazım. Yani artık bizim bataklıkla uğraşmamız lazım. Sivrisinekleri öldürdüğünüz vakit sorun bitmiyor, öbür bir fabrikada yeniden sorun çıkıyor.”
“Mesela 10 yıldır Sütaş’la uğraşıyorum. Sendikalaşmanın önüne geçmek için 2012’de emekçi çıkardılar. Tekrar tıpkı nedenle 2014’te personel çıkardılar. 2017’de emekçi çıkarma devam etti. Durmadan bunları yaşıyoruz. Emekçi çabası artık bataklığa kurutmaya yüzünü dönmeli.”
“Örgütlenmek hiç de sanıldığı üzere güç değil. Banvit’te 40 günde 4 bin 500 kişilik bir iş yeri örgütlendi. Çalışanlarla dışarıda görüştük, kahvelerde görüştük. 40 gün üzere bir müddette bunu başarabildik. Yetki tespitimizi aldık. Patronlara hürmet duymayı öğretmek zorundayız.”
Gazete Duvar
