Tahir Çetin, Ali Faik İnter…
İki madenci, iki işçi, iki yoldaş, iki hak arayışçısı…
Biri madene yıllarını, emeğini vermiş, başkası ise canını, kanını, babasını teslim etmiş.
Yıllardır sürdürdükleri hak gayreti için tekraren gittikleri Ankara’dan tekrar ‘bir tutam’ umutla ayrıldıkları yolda trafik kazası geçirdiler.
Manisa’nın Kırkağaç ilçesine bağlı Bakır Mahallesi civarında otomobil takla attı, direksiyonda ‘babasının ve madencilerin hakkı için çaba eden’ Ali Faik vardı. Günlerdir Ankara girişinde bekletildikleri, kendi başkentlerine alınmadıkları için uykusuz ve yorgundu. İkisi de oracıkta hayatını kaybetti.
Aslında bu ülkede yaşadıkları karanlığın, emek sömürüsünün, hak gaspının sesini birinci kez yüksek sesle yeniden bedelin canla ödendiği 13 Mayıs 2014’te yaşanan SOMA katliamıyla duyurmuşlardı.
O gün bu gündür canla başla, alın teri ve emekle kıdem, ihbar tazminatları ve fiyat alacakları için çaba ediyorlardı.
Kiminin madende geçirdiği ‘iş kazası’ sonucu ayakları kopmuş, kimi kör olmuş, kimi de hayatını kaybetmişti!
Ali Faik de madenin ‘ölüm solukluğunu’ daha 7 yaşında yetim kaldığı gün hissetti. Babası 2002 yılında madende çalışırken elektrik çarpması sonucu vefat etti. Uzun bir adalet uğraşı sonucunda mahkeme, maden şirketini tazminata mahkûm etti. Gel gelelim şirket bu tazminatı ödemedi.
Ali Faik de bu süreçte öteki bir madende dozer operatörü olarak çalışmaya başladı. Karanlık dehlizlerde gün yüzüne hasret binlerce madenci ile tıpkı alın terini akıttı yıllarca…
Ali Faik, tam bu noktada hem babasının yerde kalan kanı için, hem de madende çalışırken bedel ödeyen tüm personellerinin hakları için gayret etti. İşyerinden müsaade alarak geldiği Ankara hareketinden dönerken sonsuzluğa ışık oldu Ali Faik… Tıpkı babası üzere alın terine, emeğe, direnişe, çabaya sarıldı giderken…
Bağımsız Maden İş Sendikası Lideri Tahir Çetin de madencilerin seslerini daha yüksekten duyurabilmek, 888 maden çalışanının haklarını alabilmek için gayret veriyordu.
Kendisi de bir maden emekçisi olan Çetin, Soma katliamından sonra sendikalaşma sürecine girişti. Hakkı gasp edilen çalışanlar için karanlığa baretinde yanan ufak ışıkla meydan okur üzere uğraş ediyordu.
Gerçekten emekçilere nazaran; Türkiye’de koltuğun taşıdığı liderlerden değil, koltuğu taşıyan, ayaklarının çamur olmasından çekinmeyen, elleri kömür karası ‘insan üzere insan’dı.
Tahir Çetin (Solda), Ali Faik İnter (Sağda) TELEFON KONUŞMASINDAN İKİ SAAT SONRA KAZA
Madende çalışırken yanlış dinamit patlatılması sonucu 2007 yılında iki bacağını kaybeden İdris Sarıkaya da Çetin ve İnter’le yol ve çaba arkadaşıydı. Ankara girişinde polis barikatı önünde arkadaşları ile günlerce direnen Sarıkaya, “Ben evimden helalleştim de çıktım” derken madende geçen 16 yılına verdiği iki bacağın hesabını sormaya kararlı olduğunu gösteriyordu. Gerçekten bu süreçteki gayret arkadaşları bu yolda canlarını verdiler.
Kazanın olduğu günü anlatan Sarıkaya’nın transferine nazaran madenciler o gün AK Parti Küme Lideri Naci Bostancı ile görüştü. Bostancı, “Bize isim listesi getirin, bayramda evvel ödemeleri yapalım” dedi. Tahir Çetin de bu görüşmenin akabinde madencilere durumu anlattı ve isim listesini oluşturmak için dönüş yoluna geçildi. Ali Faik, saat 02.40 sularında Sarıkaya’yı aradı ve Uşak’ta olduklarını söyledi. Sarıkaya, ‘çok yorgun olduklarını, birkaç saat araçta uyuyup o denli devam edeceklerini, onların da dinlenmesini’ istedi. Ali Faik’in bu talebe yanıtı, “Araçta iki bireyiz. Uykum gelirse direksiyonu lidere veririm” oldu. Bu konuşmadan yaklaşık 2 saat sonra da kaza gerçekleşti.
İdris Sarıkaya ‘ÖLMEK VAR DÖNMEK YOK DİYE ÇIKTIĞIMIZ YOLDA ÖLDÜK…’
Sarıkaya, ölen arkadaşlarının akabinde, “Dünyanın en kıymetli hazinesinden daha değerli iki insanı kaybettik. Ölmek var, dönmek yok” diye yola çıktık. Ve biz bu yolda öldük. Madende yanlış patlatılan dinamit benim geleceğimi, iki bacağımı ve ekmek parası kazanma hakkımı aldı. Diğer bir arkadaşım patlama sonucu gözlerini kaybetti. Bugün geldiğimiz noktada iki arkadaşımız öldü. Biz her vakit bedel ödedik. Bu süreçten sonra da yaramıza tuz basarak hayatını kaybeden arkadaşlarımızın bıraktıkları yerden gayrete devam edeceğiz. Bizim kederimizi dağdaki ağaç, taş, toprak anladı lakin iktidar partisi anlamadı. Biz bu saatten sonra bayrağı yerde bırakmayacağız” dedi.
‘HAKLARIMIZ İÇİN ÇABA EDERKEN CANIMIZDAN OLDUK’
Sarıkaya, bu yolda çok bedel ödediklerini belirtiyor ve iki bacağını yok eden iş kazasından bahsederken, “Ben Uyar Madencilik bünyesinde 2007 yılında iş kazası sonucu iki bacağımı kaybettim. 2011 yılında açtığımız davayı kazandık. Lakin şirket sahibinin üzerine hiçbir mal varlığı bulunmadığı için tazminat hakkımız ödenmedi. Tüm umutlarımız tükenmeye başladığı sırada geçen yıl Meclis’te SOMA Yasası çıktı; Cumhurbaşkanı Erdoğan da ardından Uyar Madencilik çalışanlarının haklarının ödeneceğini söylemesi üzerine biz tekrar bir uğraş başlattık. Tahir Çetin liderimiz liderliğinde tekraren Meclis’te iktidar yetkilileri ile görüştük ve kelamlar aldık. Ancak bugün geldiğimiz noktada haklarımız için uğraş ederken canlarımızdan olduk” sözlerine yer verdi.
Gazete Duvar
