DİYARBAKIR – DEVA Partisi Genel Lideri Ali Babacan, vilayet kongresinin akabinde Diyarbakır’ın Sur ilçesine gelecek, Gazi Caddesi’nde esnafla buluşacaktı. Diyarbakır programı ağırdı Babacan’ın. Sabah saatlerinde konvoyla karşılanmış, Diyarbakır Ticaret ve Sanayi Odası’nda (bir kısmı basına açık) iş insanlarıyla toplantı yapmış, akabinde vilayet kongresine katılmıştı. Gazi Caddesi’nde esnafla buluşmanın akabinde ise akşam yemeğinde bir toplantı gerçekleştirecekti.
Siyasetçilerin esnafla buluşması daima farklı gelmiştir bana. Ekseriyetle kentin en işlek caddelerden birine maiyetiyle gelen siyasetçi, bir uçtan ötekine gülümseyerek ilerler. Kimi esnaf sevgisini, kimi sıkıntısını anlatmak için siyasetçinin önüne atılır. Muhafazalarla yurttaşlar ortasında itişmeler olur. Gazeteciler esnafın siyasetçiyle diyaloğunu kaçırmamak için birbirlerinin üstüne abanır. Sonunda esnaf ziyareti siyasetçi için de, esnaf de, tesadüfen oradan geçenler ve gazeteciler için de eziyete dönüşür.
KARDEŞLERİNİ UNUTUYORLAR
Taksiyle Gazi Caddesi’ne gerçek giderken bunları düşünüyordum. Taksici, yoldaki yoğunluğu fark ederek, “Yine birisi geldi herhalde” dedi. Cumhurbaşkanı kente geldiğinde, bir gün evvelce birtakım yollar trafiğe kapatılıyor Diyarbakır’da. Taksici bunu biliyor, o yüzden “birisi”nden kastı, bakanlardan birisi…
“Ali Babacan Diyarbakır’da” diyorum taksiciye. Babacan Diyarbakır’a pazar günü gelecek diye biliyormuş o. Günleri nasıl karıştırdığına şaşırmış, “Bugün mü gelecekti” diye bir daha soruyor.
Ben de Babacan’la ilgili ne düşündüğünü soruyorum. Hiçbir fikri yokmuş üzere lafı geveliyor evvel sonra, “Ekonomi onun bakanlığı vaktinde iyiydi” diyor. Öteki? Kimbilir kaç siyasetçinin Diyarbakır’daki konuşmalarını dinlemiş taksici, “Hocam” diye giriyor lafa ve “Buraya gelen bütün siyasetçiler ‘Kürt kardeşlerim’ diyerek konuşuyor. Ankara’ya dönünce kardeşlerini, kardeşlerinin ne istediğini, ne yiyip içtiğini, her şeyi unutuyorlar. Yalnızca rant için yanlarında duranları hatırlıyorlar” diye devam etti.
Bu ortada bir gelin arabası sollayıp önümüze geçti. Otomobilin gerisinde, “Evleniyoruz, memnunuz, 240 bin TL borçluyuz” yazıyordu. Bu yazının altında ise yeni evlenecek çift, şunları yazdırmıştı. “Mutluyuz, altın takın :)”
Taksici, yazıların fotoğrafını çekmek için, benden evvel davrandı telefonuna. Lakin gelin arabası süratliydi, kısa müddette gözden kayboldu.
Taksici evvel çok güldü yazılara, damada da, karşısındaymış üzere, “Evlenecek vakit mı?” diye kızdı. “İşte memleketin hali budur hocam. 240 bin lira borcu varsa adam nasıl memnun olsun? İktisat batmış, Babacan bile kurtaramaz bizi” dedi.
‘DÜZELECEK İKTİSAT KALMADI’
Dağkapı’dan Gazi Caddesi’ne yürüdüm. DEVA Partisi’nin Sur İlçe Başkanlığı cadde üzerindeki bir pasajın içindeydi. Pasajın önünde bir küme partili genel liderin gelmesini bekliyordu. Pankartlar, flamalar hazırlanmıştı. Caddeden geçip gidenler, bu küçük topluluğa durup merakla bakıyor, “Kim geliyor?” diye bekleyenlere soruyorlardı.
Yaşlı bir adam da tıpkı soruyu bana sordu. “Ali Babacan” dedim. “Onun vaktinde iktisat çok iyiydi” dedi. “Şimdi kriz var, Babacan ekonomiyi değiştirebilir mi?” diye sordum. Yaşlı adam sorumu hiç ikiletmedi lakin soruyla karşılık verdi: “Ekonomi mi kalmış adam düzeltsin?”
Bir an ne diyeceğimi bilemedim ve maskesini gözlerinin altına kadar çekmiş yaşlı adama boş boş baktım. Konuşmaya devam edecek miydi yoksa bütün söyleyecekleri bundan mı ibaretti, bilemedim.
Yaşlı adam aklımdan geçenleri okumuş üzere, “Yalan mı?” diye bir soru daha sordu. Lakin bu sefer benden karşılık beklemeden konuşmasını sürdürdü: “Memlekette kimseye hiçbir şey bırakmadılar, ne varsa yiyip bitirdiler. Ali Babacan’a yazık. Seçimi kazansa ona yalnızca borç kalacak. Memleketi de ekonomiyi de kimse düzeltemez artık.”
Yaşlı adam yalnızca bana anlatmıyordu bunları. Birkaç yaşlı adam daha toplanmıştı etrafımıza. “Önce Suriye’ydi, artık bütün dünya ile düşman olduk. Bir tek Katar kaldı. O da oraya gidip para istiyor.”
Konuşkan bir Diyarbakırlı bulmuşken, “Babacan Diyarbakır’dan oy alır mı?” sorusunu da sordum. “Alır, niçin almasın” karşılığını verdi. “Ama HDP” diyecek oldum, “O başka” dedi, “Biz yeniden oyumuzu partimize vereceğiz. O da gitsin AKP’nin oylarını alsın.”
Adam, bilmiyorum neden, bunları söylerken ağır adımlarla ilçe binasının önündeki kalabalığa gerçek yürüdü. Tahminen onlara da söyleyecek kelamları vardı.
YENİDEN BİZ BİZE KALIYORUZ
Ben de Nebi Cami’nin duvarı tabanındaki ayakkabı tamircilerinin, boyacılarının yanına gittim. Ayakkabı tamircisi, 10 metre ötedeki kalabalıktan gözlerini almadan, “İşte bu türlü geliyorlar, kalabalık yapıyorlar, sonra da gidiyorlar” dedi. Sonra bana döndü, “Sonra, yeniden biz bize kalıyoruz” diyerek güldü.
Yanlışsız söylüyordu. Adam, yaz kış demeden 30 yıldır bu duvarın tabanında türlü ayakkabılar tamir etmiş, boyamıştı. Kimler gelip geçmişti buradan, kimler ne vaatlerde bulunmuştu, hepsine tanıklık etmişti. Sonunda kalabalık dağılmış, Diyarbakır kendi sıkıntılarıyla baş başa kalmıştı.
“Mahallelerimiz yıkıldı, milletvekillerimiz, belediye liderlerimiz tutuklandı. Hani ne oldu? Kim geldi bir şey dedi bunları yapanlara? Bu da konuşacak sonra gidecek” diyen ayakkabı boyacısına, DEVA Partisi’nin Diyarbakır’dan oy alıp alamayacağını da sordum. Adam, “Babacan da Davutoğlu da oy alır. Ancak bizim oylara (HDP’nin oylarını kastediyor) bir şey olmaz. Bunlar tekrar AKP’nin oylarını alırlar” dedi.
İNŞALLAH ÖTEKİLER ÜZERE OLMAZSINIZ
Babacan gecikmeli de olsa geldi Gazi Caddesi’ne. Etrafında birkaç müdafaa polisi ve partililer vardı yalnızca. İktidar partisinin bakanları, milletvekilleri hatta kayyımların etrafını çevreleyen polis ordusu yoktu.
Ulu Cami’ye kadar esnafla ve yurttaşlarla konuşarak ilerledi Babacan.
Fotoğraf çekmek için çıktığım yüksekçe yerde genç bir Diyarbakırlı, Babacan’a seslendi, “İnşallah ötekilere benzemezsiniz” diyerek. Babacan, o kalabalığın içinden bu sesi duydu, dönüp “İnşallah” karşılığını verdi.
“Seni duydu” dedim genç adama. “Duydu ancak inşallah öbürleri üzere unutmaz abê. Daha uçakta unutuyorlar verdikleri sözleri” dedi.
İnşallahla maşallahla işlerin yürümediğini öğrenmişti adam. İnşallahı alışılmış bir temenni biçimi olarak kullanmıştı. İnsan, Babacan’ın da inşallahı adamın kullandığına misal bir alışkanlıkla kullanmamış olmasını temenni ediyor…
BABACAN VE DEMİRTAŞ
Ulu Cami meydanındaki kûrsîlerde oturup çay içti Babacan, simit yedi. Etrafında toplananlarla uzun uzun sohbet etti. Sakızcı Memo gür sesiyle Babacan’ın lehine birkaç slogan attı ve harçlığı kaptı.
Babacan akşam namazı için mescide gitmeden evvel ben de yan tarafta yorgunluk çayı içtim. Yaşlı bir adam yanımda dikilmiş, Babacan’dan yana bakıyordu. Kalabalıktan rahatsız olmuş üzereydi. “Meydanı aldılar elinizden” dedim. Çabucak itiraz etti adam, “Burası bizimdir “ dedi. “Bunlar gelirler sarfiyatlar. Bu meydan da bu memlekette bizim.”
Gençten biri, Ali Babacan’ı Selahattin Demirtaş’a benzettiğini söyledi. Nasıl benzetmişti Babacan ile Demirtaş’ı? “İkisi de genç ya, o yüzden benzettim” dedi. Sonra aklından geçenleri paylaştı: “İkisi bir ortaya gelse, Demirtaş işin siyasi meselesini, Babacan da iktisat sıkıntısını çözse ne iyi olur.”
Uzak bir ihtimal değilmiş üzere aklından geçenleri sıralayan genç adam, Kemal Kılıçdaroğlu için de bir rol düşündü fakat bulamayınca, “O da yapar bişeyler” demekle yetindi.
AK PARTİ’NİN OYLARI DEVA’YA MASRAF Mİ?
Son yıllarda siyasetçilerin Diyarbakır’dan Kürtlere ileti vermesi bir çeşit moda oldu. Zira buradan verilen iletiler karşılık buluyordu bir vakitler. Recep Tayyip Erdoğan da Diyarbakır’da “Kürt problemi benim meselemdir” demişti yıllar evvel ve karşılığını hatırı sayılır bir oyla almıştı.
Lakin verilen vaatlerin yerine getirilmemesi, değişen politik tavırlar, bölgede ismi konulmamış fevkalâde hal uygulamaları, gözaltılar, kayyımlar derken hükümet kanadı, son seçimlerde önemli oy kaybına uğradı.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin tekrarlanan seçimi için AK Parti adayı Binali Yıldırım’ın Diyarbakır’a geldiğini, buradan İstanbul’da yaşayan insanlara seslenerek oy istediğini hatırlayalım. Arzuladığı sonucu alamamıştı Yıldırım ancak talihini denemişti. Bu seçim, Kürt oylarının seçim sonuçlarını değiştirebildiğini göstermesi açısından da ehemmiyet arz ediyor.
Artık muhalefet önderleri de her fırsatta Diyarbakır’a geliyor, burada anadilde eğitim hakkına, özgürlüklere, kayyımlara, adalete vurgu yapıyor, bu meseleleri çözeceklerini vaat ediyorlar. Diyarbakırlılar bunların hepsini not alıyor ve söylenenlerin gerisinde ne kadar durulduğuna bakıyorlar. Tecrübeleri, bekleyip görelim, diyor onlara.
İşte bu temkinlilik hali nedeniyle Diyarbakırlılar büyük bir coşkuyla karşılamadı Ali Babacan’ı. Öte yandan partinin çok yeni olduğunu ve en değerlisi Diyarbakırlıların oylarının renginin aşikâr olduğunu kabul etmek gerekiyor. Daha çok bu nedenle olsa gerek, kulislerde DEVA Partisi’nin Diyarbakır’da HDP’nin oylarından çok AK Parti’nin oylarına talip olduğu konuşuluyor.
Gazete Duvar
