Metrolardan otobüslere bütün ulaşım araçları ‘bugüne özel’ bir yere kadar insanları taşıyor. Geri kalan yol yürünüyor. Ortalık mahşer yeri. Türk bayrağından üç hilale bayraklar, flamalar satılıyor etrafta. Ayasofya’ya yürüyen kalabalık öfkeli mi sevinçli mi birinci anda anlaması güç. Bir bayram havası var. Güya bir ülke elden giderken son bir hışımla vatan kurtarılmış.
Bütün Sultanahmet Meydanı’na seccadeler serili. Zirvede güneş, gölgelik yer neredeyse yok. Seccade üstünden ayakkabı ile yürümek olmayacağından çıkartıyoruz. Erkekler başka bayanlar başka yerlerde öbek öbek sıcağın altındalar. Erkek cemaat içinden ilerlediğimiz için ortada hoşnut olmayan sesler geliyor. Ayasofya’nın içi gösteriliyor meydandaki barkovizyonda. En çok görülen yüz Cumhurbaşkanı Erdoğan. 50’li yaşlarındaki bir beyefendi dualar ediyor ona: “Allah başımızdan eksik etmesin.”
.
Bütün bunlar olurken Ayasofya bütün haşmetiyle duruyor…
Kalabalığın içinde yürürken en çok duyduğumuz şey ‘şükür’… ‘Bugünü gördükleri için’ şükreden erkekler ve kadınlar…
‘BİZİM OLSAYDI İÇİNDE NAMAZ KILMAYA MÜSAADE VERİRLERDİ’
Trabzon Vakfıkebir’den gelen Akın Kocaman şunları söylüyor: “Bugün İstanbul’un dünyanın gözünde bir sefer daha fethedildiği gün. Bizim için bayram. Bundan daha memnun gün olamaz. Kaç yüz kilometre yol gelmişiz. Evet, zati buradaydı lakin bizim değildi. Bizim olsaydı içinde namaz kılmaya müsaade verirlerdi. Bizim olsaydı daha evvel içinde namaz kılmaya çalışanlara ceza vermezlerdi. Demek ki bizim değilmiş.”
Almanya’dan gelen kadınlar…
Bir küme bayanla konuşuyoruz. “Çünkü orası camiydi. Sonra müze yapıldı. Tekrar cami olarak açılmasını sevinçle karşılıyoruz” diyor Meryem Gülakközen.
Bir öbür bayan bugün için Almaya’dan geldiğini söylüyor: “Fatih Sultan Muhammed Han burayı fethettiğinde burayı cami olarak vakfetti. Müze olsaydı ne olurdu? İbadethanenin müze olmasına ne gerek var? Cami olarak ziyaret edebilir herkes.”
‘BİRÇOK BİLİM, İLİM ADAMI BUGÜNLERİ GÖRMEDEN GİTTİ’
Sinop’tan gelen 86 yaşındaki bir amcamız “Ölmeden göreyim” diyor. İçeriye giremediğinden yakınıyor…
Sinop’tan gelen 86 yaşındaki amca…
Doğalgaz teknisyeni Murat Öztürk telefonla konuşuyor. Sesi ağlamaklı. Karşı tarafa, “burasını görmen lazım” diyor. Telefonu kapattıktan sonra konuşuyoruz:
Murat Öztürk.
“Kelimelerle tanım edilmez. Çok gurur verici bir şey. Çok duygulandım. Düşünün 86 yıldır birçok ilim, bilim adamı bugünleri göremeden vefat etti. Şu ana hasret gittiler yani. Elhamdülillah Rabbime bize de bu türlü hoş bir an yaşatıyor. Bu sözlerle anlatılmayacak bir şey. His dolu bir an. Görmüş olduğunuz üzere şu an Türkiye’nin her yerinden tahminen yurt dışından buraya gelenler var. Çok şükür. Bu türlü bir cemaatin içinde olmak hakikaten anlatılmaz, yaşanır yani.”
Gazete Duvar
