Pandemi sürecinden en çok etkilenen sanat alanlarından biri de müzik oldu. Müzisyenler birçok sefer hükümete davet yaptı, seslerinin duyurulmasını istedi ve dayanak bekledi fakat ne sesleri duyuldu ne de yeteri kadar takviye aldılar. Birçok müzisyen kirasını, faturasını ödeyemediği için enstrümanını satmak zorunda kaldı. Kimiyse sanatını icra edemediği için kuryeliğe başladı, inşaat emekçisi oldu. 25 yıldır çeşitli yerlerde sahne alan Ferhat Özdemir, Arda Balıkçı ve Aşgın Aydın da iş bulamadıkları için çeşitli bölümlerde çalışmak zorunda kalan müzisyenlerden yalnızca birkaçı…
‘AMELİLİK YAPMAYA BAŞLADIM’
Ferhat Özdemir Antalya’da 25 yıldır müzisyenlik yapan Ferhat Özdemir, pandemi sürecinde ailesine takviye olabilmek için enstrümanlarını sattı. Geçim zahmeti yaşayan Özdemir, inşaatlarda çalışmaya başladı. İnşaatlardaki iş bittiği için de mobilya kesiminde çalışmaya devam ediyor. Özdemir yaşadıklarını şu sözlerle anlatıyor: “Ben artık amelelik yapmaya başladım. Gündelik işler yapıyorum. Antalya’da 25 yıl boyunca otel, restoran ve birçok yerde müzisyenlik yaptım.
Enstrümanlarımı sattım. Artık yeni enstrümanlar almam kelam konusu değil. Dönem açılsa bile bu işi yapabilecek miyiz? Benim ellerim artık enstrüman çalabilecek durumda değil. Şayet, ‘insan olarak bu insanlara hayatları boyunca bir şey yapmadık’ diyorlarsa biraz dayanak vermeleri gerekiyor. Beş ay boyunca Müzik Susmaz kampanyasıyla biraz nefes aldık lakin bu aydan sonra ödemeler duracak. Haziran ayında herkes yeni hayaller kurmuştu, kendini hazırlamıştı. Müzisyenler yeniden hayal kırıklığına uğradı.”
‘BU KADARINI KESTİRİM ETMEMİŞTİM…’
Arda Balıkçı ise pandeminin birinci başladığı tarihte durumun bu kadar berbata gideceğini düşünmedi. Bu süreçte küçük bir
Arda Balıkçı birikimi ve bankadan çektiği krediyle hayatını idame etti. Lakin bu para da bitince ve kısıtlamalar devam edince iş aramaya başladı. Balıkçı şunları söylüyor:
“Kapanma birinci başladığında bu kadar uzun süreceğini varsayım etmemiştim. Aşı bulunur bu süreci çok fazla hasar almadan atlatırız diye düşündüm. Fakat süreç uzayınca ve tekrar kapanmalar olunca gerçeğin farkına vardım. Birikim tükenince iş aradım. Elektrik, su, doğalgaz, konutun kirası… Artık de kuryelik yapıyorum. Bu süreçte işimden uzak kaldım. Elimden geldiği kadar müzikten uzak kalmamaya çalışıyorum. Esasen evlilik arifesindeyim… Ümidim kalmadı… Bu dönemin da makûs kapanacağını düşünüyorum.”
Balıkçı tek umudunun korona virüsü aşısı olduğunu söyleyerek şöyle devam ediyor: “Şu an ülkenin geçimi turizme bağlı. Turizmi canlandırmaları gerekiyor. Eldeki sermayeyle daha fazla aşıya ulaşmak gerekiyor. Öteki ülkeler bu durumu çoktan aştı. Yardım paketleri açıklanmalı. Müzisyenlere takviye paketini ben de isterim. Devletin zati bunları karşılaması gerekiyor.”
‘EN ACISI DA ENSTRÜMANLARIMI SATTIM’
Aşgın Aydın da yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “En acısı da dün enstrümanımı sattım. Kiramı ödeyebilmek için enstrümanlarımı sattım. Yaklaşık 1 buçuk yıldır neredeyse hiç para kazanamadık. Evimdeki eşyaları satarak, ailemden dayanak isteyerek yönetim edebildim. Güç periyotlar geçirdim. Kimse bu süreçte yanımızda durmadı. Emel nedir bilmiyorum. Bu bahiste söyleyecek çok kelam var… Bu dönemden da beklentim yok. En azından yerler gece yarısına kadar açık olmalıydı. Biz de biraz daha umutlu olurduk. Tekrar umudumuzu yitirdik. Bu sene de bir şey kazanamayacağız. Tek dilediğim şey aşıların süratlice yapılması; tahminen kış mevsiminde para kazanmaya başlarız. Devletten bir lira para beklemiyorum. Bize müsaade versinler biz paramızı da kazanırız. Aslında bu ana kadar hiçbir dayanak almadık, bundan sonra da takviye alacağımızı düşünmüyorum.”
Gazete Duvar
