Surupa Gupta
Hindistanlı çiftçiler, çiftçilerin eserlerini nasıl ve kime satabileceklerini özgürleştirmek için Eylül 2020’de parlamentoda onaylanan üç yasaya karşı iki ayı aşkın bir müddettir büyük ölçüde barışçıl bir protesto gerçekleştiriyorlar.
Bu protestolara genç ve yaşlı bayan ve erkekler katılıyor ve hiçbir vazgeçme belirtisi göstermiyorlar. Hindistan’ın dört bir yanından on binlerce çiftçi 6 Şubat günü bir ortaya gelerek ülkedeki bütün ana yollara barikatlar kurdu ve yaklaşık üç saat boyunca tüm trafiği durdurdu.
Hindistan’daki tarım bölümünün ekonomi-politiği üzerinde çalışan bir bilim insanı olarak, şahsen, Hindistan’daki çiftçiler örgütlü olmasa bile, yeniden de ülkede büyük bir siyasi güç olduklarını düşünüyorum. Geçmişte, hükümetle yaşanan uyuşmazlıklarda ülke genelindeki kentleri neredeyse durma noktasına getirmişlerdi ve bunu tekrar yapabilirler.
HİNDİSTAN’IN DEVLET KONTROLLÜ TARIM PAZARLARI
Hükümet, yeni maddelerin çiftçilerin gelirlerini artırma ve Hindistan tarımını dönüştürme emeli taşıdığını öne sürüyor. Hükümetin savunduğu kadarıyla, bu yasalar ‘aşırı kontrolcü müdahaleye’ bir son verecek ve bu sayede özel kesimi depolama, nakliyecilik ve tarım tedarik zincirinin öteki kısımlarına yatırım yapmaya teşvik edecek. Yetkililer, kanunların, çiftçilere eserlerini -aracılar, perakendeciler, ihracatçılar ve benzeri- çeşitli satın alma kümelerine daha iyi şartlarda pazarlama fırsatı sunacağını lisana getiriyorlar.
Geçmişte, Hint hükümeti, Hindistan’da ziraî altyapının oluşturulmasında önemli bir rol oynamıştı. 1960’lı yıllarda süregiden besin güvensizliğine bir cevap olarak, hükümet yüksek verimli tohumlar, kimyasal gübreler, kâfi su ve elektrik temini üzere imkanların kullanımı yoluyla ziraî üretimi artıracak bir dizi politikayı hayata geçirmişti. Denklemin talep tarafında, hükümet çiftçilerden tahıl ve başka mahsulleri satın alarak taban fiyatlarını garanti altına aldı ve sonrasında besin eserlerini ülke genelindeki tüketicilere dağıttı.
Hükümet, fiyat istikrarını korumak ve çiftçilerin ortacılar tarafından dolandırılmasını engellemek için devlet kontrollü pazarlar kurdu. 1947’de Hindistan’ın bağımsızlığını kazanmasından sonraki yirmi yıl içinde hayata geçirilen bu siyasetler, Hindistan’ın benimsediği sosyalist idare modeliyle de tutarlıydı. Bununla birlikte, uzmanlara nazaran, çiftçileri korumak maksadıyla oluşturulan bu kontrollü pazarlar, vakitle tarım kesimindeki büyümenin önündeki mahzurlar haline geldi.
ÇİFTÇİLERİN KORKULARI
Hindistan anayasasına nazaran, tarımın denetlenmesi eyalet seviyesinde gerçekleşiyor. Son yirmi yıl içinde, birçok eyalet çiftçilerin bu kontrollü pazarlar dışında satış yapmasını daha kolay hale getirmek için siyasetlerini değiştirdi lakin bu siyaset değişiklikleri özel bölümü ziraî tedarik zincirlerine yatırım yapmaya çekmek için kâfi değildi. Hükümet, yeni kanunların ülke çapında geçerli tek tip bir mevzuat oluşturacağını öne sürüyor.
Fakat çiftçiler, yeni kanunların fiyatları düşürerek çiftçileri topraklarından etmesinden korkuyorlar. Birebir vakitte, depolara ve soğutmalı nakliyat üzere bir altyapıya sahip olacak güçlü bir kurumsal kesime karşı istikrarsız bir pazarlık durumundan dolayı de telaş duyuyorlar.
ÇİFTÇİLERİN GÜCÜ
Çiftçiler şahsî bazda çok fazla güce sahip olmasalar bile, Hindistan siyasetinde uğraş eden bir güç olagelmişlerdir.
En dikkat cazibeli olaylardan biri, 1980’lerde, çiftçilerin düşük düzeylerdeki mahsul fiyatlarını protesto ederek kendilerine fiyatsız elektrik verilmesi isteğiyle Yeni Delhi’yi neredeyse felce uğratmasıydı. O devirde, ülkenin çeşitli yerlerinden gelen ve farklı siyasi ideolojilere sahip olan çiftçi kümeleri, hızla ortak taleplerinin ardında birleştiler.
O devirde, bir güç gösterisi olarak, Yeni Delhi’de protesto yürüyüşleri düzenlediler; Hindistan kırsalında, hükümet yetkililerinin kendi işyerlerine girişlerini engellediler ve ülke çapında besin nakliye güzergâhlarındaki ulaşımı durdurdular. Federal hükümet, çiftçilerin baskılarına boyun eğdi ve tarım mahsullerine uygulanan minimum takviye fiyatını yükseltti ayrıyeten, birçok eyalet hükümeti çiftçilere fiyatsız elektrik sağladı.
Çiftçiler, tıpkı vakitte Hint hükümeti, Dünya Ticaret Örgütü’nü oluşturmak için müzakerelere başladığında da çeşitli vesilelerle sahip oldukları gücü sergilediler. Çiftçilerin uyguladığı baskı, Hindistan’ın ithalattaki rekabeti azaltmanın bir yolu olarak yüzde 100 ilâ yüzde 300 ortasında değişen yüksek bir gümrük tarifesi talep etmesine yol açtı.
Hindistan’ın kırsal iktisadı hâlâ büyük oranda tarım ve ilgili faaliyetlere bağlı ve tarım kesimi ülkedeki toplam işgücünün yaklaşık yüzde 50’sini oluşturuyor. Hâl böyleyken, çiftçiler görmezden gelinemeyecek bir oy potansiyeli oluşturuyorlar.
ÜLKE ÇAPINDA DAYANAK
Devam eden protestolar, yüklü olarak Hindistan’ın besin üretim merkezi olan Haryana ve Pencap üzere kuzey eyaletlerinden gelen çiftçiler tarafından yönlendiriliyor. Bunlar, Hindistan hükümetinin sonuçta Hindistan’ın geri kalanında yaşayan tüketicilere sübvansiyonlu fiyatlarla ulaştırdığı buğday ve pirincin büyük kısmını satın aldığı eyaletler. Geçmişte, bu eyaletlerdeki çiftçiler de çok büyük bir siyasi nüfuza sahiplerdi. Bu protestoların gücünü arttırmak için, başka eyaletlerden gelen çiftçiler de protestolara katılıyorlar.
Mevcut hükümet, şu ana dek maddeleri yürürlükten kaldırmayacağını lisana getirdi. Ferdî görüşüm, protestonun uzamasının hükümeti aciz bir duruma düşürdüğü, bunun da büyük eyalet seçimleri yaklaşırken hükümetin pek de almak istemeyeceği bir risk olduğu istikametinde. Protesto, çiftçiler için de değerliye mal oluyor.
Protestolar şimdiye dek büyük oranda barışçıl olsa da, Hindistan’da Cumhuriyet Bayramı’nın kutlandığı 26 Ocak’ta, çiftçiler ve polis ortasında çatışmalar yaşandı. Şayet bu bir sefer daha yaşanırsa, ilgili tüm taraflar için telaş verici bir ihtimal yaşanabilir.
Yazının özgünü The Conversation sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Gazete Duvar
