Boğaziçi Üniversitesi’nde okuyan bir öğrenci, hocalarını ve öğrenci arkadaşlarını anlatırken “Genel kanının tersine Boğaziçi manipülasyon yuvası değil” dedi ve başörtülü olarak geldiğinde önyargılarla karşılaşacağını düşünürken kendi önyargılarıyla tanıştığını lisana getirdi.
Merve Kahraman isimli öğrenci Twitter hesabından paylaştığı flood’unda “Neden üniversitelerin özgür ve özerk olmasına bu kadar ehemmiyet veriyorum flood’u. Çok doluyum o yüzden çok uzun olucak…” dedikten sonra şunları anlattı:
Lisede çok çalışkan bir öğrenciydim. İleri düzeyde biyoloji öğrendim. DNA replikasyonunu ayrıntılı bir biçimde anlatabiliyordum ya da süratlice türev alabiliyordum. Lakin türev almak ne demek bilmiyordum. Toplumsal bilimler namına tek bir şey öğrenmedim. (YGS için ezberlediklerim hariç) Bir de lisede de başörtüsü takıyordum. Kıyı kenarında kendi başıma otururken bile tekraren hakaret yedim. Yani üniversiteye başlarken halihazırda travmalarım vardı ve kimi insanların bana daima önyargılı olacağını düşünüyordum. Boğaziçi’ne başladım. Math101 dersinde türev ve integralin ne demek olduğunu, son bir yıldır harıl harıl çözdüğüm şeylerle aslında ne yaptığımı, daha da kıymetlisi öğrenmeyi öğrendim. Hist106 (Tarihe giriş dersi gibi) alırken tarihe olan ilgimi keşfettim. Bu vakte kadar öğrendiklerimin ne derece taraflı olduğunu, İstanbul’da yaşarken ve İstanbul tarihine meraklı olduğumu söylerken Bizans tarihiyle ilgili tek bir şey bilmediğimi fark ettim. Hayatımda birinci sefer kendi alanım dışında okumalar yaptım. Tıpkı periyot toplumsal psikoloji dersinde Milgram’la tanıştım. Birinci kez otorite hakkında düşünmeye ve okumaya başladım. Burası değerli, fark ettiyseniz daima okumak ve araştırmak diyorum.
‘KENDİ FİKİR YAPIMIZI OLUŞTURUYORUZ’
Genel kanının bilakis Boğaziçi manipülasyon yuvası değil. Hocalarımız bize fikirlerini mutlak gerçek olarak sunmuyor. Dersleri dinliyoruz, farklı kaynaklardan okumalar yapıyoruz, sonunda da yetişkin bireyler olarak okuduklarımızı, dinlediklerimizi sorguluyor ve kendi niyet yapımızı oluşturuyoruz. Hatırlarsanız bana karşı bir önyargı olacağını düşünüyordum. Öğrencisinden, hocasına kadar tanıştığım herkes bendeki bu önyargıyı kırdı. Ben kendim üzere olmayanla tanıştım, kendi önyargılarımı fark ettim. Her insanın eşsiz olduğunu, kategorilerin ne kadar anlamsız olduğunu gördüm. Çok yakın bir arkadaşım Ermeniydi. (Bunu belirtmemin sebebi anlatacağım olayla alakalı olması yoksa insanları bu türlü tanımlamaya da kategorize etmeye de karşıyım.) Ders seçimi devrinde konuşurken “Aslında Ermenice de alabilirim. Hem programıma uyuyor hem de kolay geçerim ancak transkriptimde gözükecek ya ileride eza olabilir ondan korkuyorum” dedi. Ben o gün travması olanın yalnızca ben ve benim tanıdıklarım olmadığını fark ettim.
‘ÇOK ŞANSLI HİSSEDİYORUM’
Bu liste bu türlü uzayıp gidebilir. Kısaca ben üniversiteyi Boğaziçi’nde okuduğum, sorgulamayı ve öğrenmeyi öğrendiğim, çok kıymetli arkadaşlar edinip çok pahalı hocalarla tanıştığım ve büsbütün harika olmasa da her sesin çıkabildiği, her sesi duyabildiğim bir ortamda 5 sene geçirdiğim için çok şanslı hissediyorum. Benim bildiğim üniversite özgürdür, rastgele bir siyasal partiyle teması yoktur, demokratiktir, temel gayesi para kazanmak ya da öğrencilerine para kazanmayı/işe girmeyi öğretmek değil sorgulamayı, hakkı, hukuku, adaleti, araştırmayı ve cüreti öğretmektir. Bugün yaşananlar yalnızca Boğaziçi’ni ya da Boğaziçiliyi amaç almıyor. Amaç alınan sorgulamayı ve hakkını savunmayı bilen, çoğunluğun düşündüğünün aksini düşünse de fikrini söylemekten çekinmeyen herkes ve onları yetiştiren üniversiteler. Ben üniversitemi yuvam bildim. İstiyorum ki gelecek jenerasyonlar de üniversitesini yuvası bilebilsin, sorgulamayı, kendi fikrini oluşturmayı, kendi düşündüğünün aksini düşünene terörist dememeyi, her şartta doğrunun yanında durmayı öğrenebilsin. (HABER MERKEZİ)
Gazete Duvar
