Virginia Heffernan
Herman Melville’in Katip Bartleby isimli kısa hikayesinde, bilinmeyen sebeplerden dolayı işini yapmayı bırakmaya karar veren orta kademe bir bürokratla tanışıyoruz. “Yapmamayı tercih ederim”, Bartleby’nin imza lafıdır. Ne vakit bir vazifesi yerine getirmesi istense, kurumun işleyişini bozarak vazifesi yerine getirir.
Genel Hizmetler Yönetimi Lideri Emily Murphy’de, kendi ulusal Bartleby’ımızı gördük. Haftalar boyunca işini yapmamayı tercih etti: Son başkanlık seçimlerinin bariz kazananını belirlemeyi ve seçilmiş liderin hükümete hazırlanabilmesi için gereken fonları kendisine sunmayı reddetti.
KÂTİP EMİLY’NİN MEMNUNİYETSİZ İTİRAFI
Tıpkı Lider Trump üzere Murphy’nin de, Trump’ın seçimleri geçersiz kılma gayretlerinin bir modülü olarak geçiş periyodunu başlatmayı reddettiği istikametinde spekülasyonlar arttı. Darbe korkusu yatışanlar için bile Murphy’nin neden olduğu gecikmeler rahatsız ediciydi. Gerçeğin görülmesinden sonra, liderin avukatlarının seçmenleri haklarından yoksun ederek Amerikan demokrasisine el koyma eforları, eriyip gitti. Tekrar de tasalar hâlâ içten içe kaynıyordu. Tahminen bir Bartleby darbesi, Trump’ın son direnişi olabilirdi. Lakin o denli olmadı.
Pazartesi günü, Kâtip Emily memnuniyetsiz bir yetki mektubu sundu. Her şeye karşın yetkilendirme yapılmıştı. Geçiş periyodu fonları verildi ve bu tuhaf mektup, bariz gerçeği kısmen kabul etti: Nasıl baktığınız kıymetli değildi, Joe Biden seçimi kazanmıştı.
Neredeyse birebir anda, Trump Twitter’da itiraf etmesine karşın tekrar de ‘galip geleceğini’ (nerede?) düşünse de Murphy ve astlarına ‘geçiş protokolleriyle ilgili olarak’ yapılması gerekenleri yapması talimatını vereceğini söyledi. Bunun manası, dizginleri halefine, yakında 46’ncı Lider olacak Biden’a vermekti.
Duyuyor musunuz? Trump ‘galip gelebilirdi’ ancak ‘yine de’ galip gelemedi. Bu karman çorman ve yapmacık tweetlerle Trump yenilgiyi kabul etti. Bir iniltiydi, patlama değildi. Ve alışılmış ki, salı günü, (yenilgiyi) kabul etmediğini gösteren bir şeyi yine (Twitter’da) paylaşırken Murphy’nin evrakları aksini söylüyordu. Sonuçta, dünya dönüyor.
TRUMP GERİSİNDE BİR YIĞIN SORUN BIRAKTI
Tekrar de, Trump’ın dört yıl süren başkanlığına eşlik eden kortizol dolu mide bulantısı hissinden ve tasadan kurtulmak sıkıntı. Geçen her saat, karnımıza yediğimiz bir tekme üzereydi.
Trump, bir vakitler tehdit ettiği üzere, bizi dümdüz edebilecek saldırgan bir nükleer güç olan Kuzey Kore’ye ‘ateş ve öfke’ yağdıracak mı? Amerika’nın müttefiklerini tehlikeye atmaya ve Amerika’nın düşmanlarını desteklemeye devam eder mi? Aileleri paramparça etmeye ve iğrenç gözaltı kamplarını doldurmaya devam edecek mi?
O bir zalimdi. Ulusal Muhafızlar, Amerikan kentlerinde ateş açabilsin diye siyahlara bürünmüş anarşistlerle ilgili boş endişeleri körükledi. Pekala Amerikan ordusu onun kindar haçlı seferini desteklemek için ne kadar ileri gidebilirdi? Biden’ın takımının hayat kurtarmak için örgütlenmesini engellemek de dahil olmak üzere, Trump salgını küçümsemeye devam eder miydi?
Artık önseziyi bir kenara bırakmanın vakti geldi. Felaketler, çoğunlukla, aslında gerçekleşti.
Trump, Amerikan kurumları ve ahlaki kodlarının etrafından dolaşırken kimilerine ziyan vererek ve kimilerini yerle bir ederek tam bir devir başkanlık yaptı. Bizler artık acı, işsizlik, ırksal nefret, hak mahrumiyeti ve yaygın hastalıklar tarafından istila edilmiş bir halkız.
BIDEN’IN ÖNÜNDEKİ ACİL PROBLEMLER
Ve yeniden de, iki partinin oluşturduğu bir seçim yetkilisi kümesine nazaran, 2020 seçimleri ‘Amerikan tarihinin en güvenlisi’ idi. Joe Biden ve Kamala Harris iki aydan kısa bir mühlet içinde vazifeye başlayacak. Biden, tecrübeli profesyonellerden oluşan bir kabine kuruyor. Bir sonraki idare, daha şimdiden dört acil durumu ele almak için planlar yapıyor: Global salgın, sıkıntılı iktisat, ırksal adaletsizlik ve iklim krizi. Amerikan halkının artık yoksun kaldığı şeylere ulaşmaya gereksinimi var, disiplin ve kaygıya değil.
Trump ve onun etrafa kılıç sallayan taraftarlarının daha diğer neler yapabileceğine dair kaygılarımıza odaklanmak yerine, bilhassa de salgını yavaşlatmak için yapmamız gerektiğini bildiğimiz şeylere odaklanmalıyız.
Şükran Günü’nü iptal etmekle ilgili latifede bir doğruluk hissesi var. Obama hükümeti periyodunda Medicare ve Medicaid’i (ABD’deki toplumsal güvenlik ve sıhhat sistemleri/ç.n.) denetleyen Andy Slavitt, her gün binlerce test sonucunun olumlu çıktığı ve hastanelerin işçi düşüncesiyle karşı karşıya olduğu kış devri Covid-19 dalgası karşısında, her ne kadar aşıların devreye girmesini beklerken tuhaf görünse de bizleri, kendimizde bir savaş periyodunun fedakârlık ruhunu bulmaya çağırdı.
Bu tatil devrinde aralığınızı koruyun, maskenizi takın. Meskende kalın.
TRUMP’IN VİRAN OLAN KRALLIĞI
Trump’a gelince, bir sefer olsun onu görmezden gelmekten çekinmeyin. İşte size öteki bir edebi referans: Percy Bysshe Shelley tarafından yazılan ve 1818 tarihli bir İngiliz sonesinin merkezi figürü ‘Ozymandias’ olarak Trump.
Şiir, bir hükümdarın çölde dikilmekte olan harap haldeki heykelini anlatıyor. Bu bir harabedir: Gövdesi ve başı olmayan iki büyük taş bacaktan oluşur. Baş yakınlarda yerde yatarken, yüzü ‘soğuk bir buyruğun küçümseyen ifadesini’ taşır. Kuralında, “Benim adım Ozymandias, hükümdarların hükümdarı: / Yapıtlarıma bakın, siz Kudretliler, ve titreyin çaresizlikle!” müellif.
Trump’ın şahsî versiyonu, bir tweet üzerinden “HİÇBİR ŞEYİ kabul etmiyorum!!!!!” diye bağırmak oldu.
Trump istediği kadar gerçeği inkâr edebilir. Biden vazifesine başlayacak. Bitmek bilmeyen palavralarına devam edebilir. Hesap vermek zorunda kalacak. Harabe bir vaziyette, bir çölde hükümdarların hükümdarı olduğunu ilan edebilir. Tarih onu geride bırakacak.
Yazının orjinali LA Times sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Gazete Duvar
