“Uzun uzun anlatacak olursam bir sayfaya sığdıramazsınız. Oğlum 8 buçuk aylıktı babasından ayrıldığında. Telefonumu babası zannediyor şu an.” (H. E.*)
Yeni tip korona virüsü tedbirleri çerçevesinde marttan bu yana karantinada tutulan Deniz Kuvvetleri Komutanlığı işçilerinin karayla ilgisi kesildi. Yaklaşık 8 aydır hiçbir limana yanaşmadan, gemiden inmeden yaşayan denizcilerin aileleri ve arkadaşları bu duruma isyan ediyor. Seslerini duyurmak için toplumsal medyada bir ortaya gelen denizcilerin yakınları, olağan mesaiye dönmeleri için Ulusal Savunma Bakanlığı’ndan düzenleme bekliyor.
25 Mart’tan bu yana karaya çıkarılmayan Deniz Kuvvetleri Komutanlığı çalışanının dış dünyayla tek teması cep telefonu. Lakin telefonla kurulan bağlantı de hayli hudutlu. Eşi, 8 aydır gemide olan B. T., “Limanlardan uzak yerlerde bekledikleri için birçok vakit telefon çekmiyor. Gemideki telefondan aradığında ise sonlu dakikalarla konuşabiliyoruz” diyor.
‘İNTİHARA KALKIŞANLAR VAR’
Bitmeyen karantina sebebiyle denizcilerin ve ailelerinin ruhsal problemler yaşadığı belirtiliyor. Gemilerde tutulan işçi yakınlarının anlattığına nazaran karantina şartları sebebiyle istifa eden, firar etmeyi düşünen ya da intihara kalkışanlar var. Erkek arkadaşı mart ayından beri gemide olan T. Z., şöyle konuşuyor:
“Dışarıda yaşamayı unutmuş durumdalar. Bilinmeyen gizli ağladıklarını, laf ortalarında ağızlarından kaçırınca duyuyoruz. Sinirliler ve en kıymetlisi dışlanmış ve unutulmuş hissediyorlar. Virüs yıllarca sürecekse bu beşerler yıllarca gemilerde mi kalacak? Biz bunun yanıtını istiyoruz.”
Eşi 8 yıldır denizcilik yapan A.K. ise “Evet Covid olmadı fakat ruh sıhhati çok berbat durumda. Bazen arıyor ve 4-5 dakika yalnızca sessiz kalıyor, konuşmayı bile unutuyorlar” tabirlerini kullanıyor.
‘AİLEM BOŞAN, ARTIK GELMEYECEK DİYOR’
Beş aylık bebeğine tek başına bakmak zorunda kalan A.N., eşinin durumundaki belirsizlik sebebiyle ailesinden baskı görüyor:
“Bebeğim babasını göremiyor. Ailem ‘Boşan kızım bu çocuk gelmeyecek artık’ diyor. Eşim güya mahpusta ve gelmeyecek, ümidi o kadar kestik.”
‘NET BİR KARŞILIK YOK’
Aileler, karantinanın ne kadar süreceğini sormak için resmi kurumlara ulaşmaya çalıştığında ise net bir karşılık alamıyor. Öte yandan bu durum gemide karantinada olan işçi için “tehlike” yaratabiliyor. D.A. bunu şöyle anlatıyor:
“CİMER’e bu durumun ne vakit biteceğini soran bir müracaat yaptım ve gemide eşimin yaşamadığı sorun kalmadı. ‘Eşlerinizin eteklerinin altına sığınmayın’ üzere cümleler kuruldu.”
‘BÖYLE GİDERSE FİRAR EDECEK’
Durumun artık hem gemide tutulan denizciler hem de yakınları için dayanılmaz olduğunu belirten M.I. ise şöyle konuşuyor: “Belirsizlikle baş etmek çok sıkıntı. Başta daha sakindim artık anksiyete tedavisi görüyorum. Eşimin annesi ağır bir ameliyat geçirdi; ona bile gelme talihi olmadı. Zarurî hizmeti bitmediği için istifa etme talihi da yok; birkaç ay daha bu türlü giderse firar edecek. Tazminata, cezaya, işsizliğe de razı. Ben de razıyım.”
Denizci yakınları, karantinaya son verilmesini ve olağan mesaiye geçilmesini talep ediyorlar. Denizcilerin mesailerinin düzenlenmesi için Ulusal Savunma Bakanlığı’na davet yapan aileler şöyle diyor: “Onlar da başka kamu çalışanları üzere maske, aralık, hijyen kuralına uyarak konutlarına gidip gelebilir.”
*İsimler ve baş harfleri değiştirilmiştir.
Gazete Duvar
