Paria Hassouri*
2018 yılında, Los Angeles Onur Yürüyüşü’nde kızım ve kocamla yan yana sıcakta durmuş yürüyüşün başlamasını beklerken, boynumdan aşağı terler akıyordu.
Daha evvelce Onur Yürüyüşü’nde bir seyirciyken, bir gün kendi çocuğumun yanında yürüyeceğimi iddia etmezdim; dudaklarını koyu bordo bir rujla boyamış, bir saç tokasıyla artık neredeyse omuz hizasındaki saçlarını geriye hakikat yatırmış ve ‘sevgi kazanır’ yazılı gömleğine tutturduğu “O” (ing. She) yazılı iğnesiyle ışıl ışıl parlıyordu.
Kocama baktım ve gergin bakışlarına takılıp kaldım. İkimiz de bir elimizle pembe-mavi-beyaz çizgili trans onur bayrağını sallıyor ve başka elimizle kızımızın elini tutuyorduk.
Bir çocuk hekimi olarak hastanede gezerken pembe-mavi-beyaz çizgili battaniyelere sarılmış yüzlerce yeni doğan bebeği incelemek için 15 yıldan fazla vakit harcadım. Buna rağmen, fakat son vakitlerde trans onur bayrağının misal bir desene sahip olduğunu öğrendim. Geçtiğimiz yıl öğrendiğim tek şey bu değildi. Bir çocuk tabibi ve üç çocuk annesi olarak, beni hazırlıksız yakalayacak birçok ebeveynlik senaryosu olabileceğini düşünmemiştim. Lakin kızımın bir trans birey olmaya karar vermesi beni gafil avlamıştı ve birinci yıl kusurlarla dolu geçti. Aşağıda, öğrendiğim en büyük üç dersi paylaşacağım ve bu dersler beni daha iyi bir anne haline getirdi.
ÇOCUĞUNUZ İÇİN OPTIMIST OLUN
Kızımız kararını paylaştığında, evimizdeki konuşmalar yüklü biçimde olumsuz bir tondaydı: “Emin misin?.. Hayatın çok daha sıkıntı olacak ve ayrımcılığa maruz kalacaksın… Çok zekalısın ve büyük bir potansiyele sahipsin lakin birtakım beşerler bunu görmeyecek… İş bulmakta zorlanacaksın… Kendini kanıtlamak için daha fazla çalışman gerekecek… Bir nefret hatasının kurbanı olabilirsin…”
Kocam ve ben kızımıza karşı bu tabirleri her vakit direkt kullanmamış olsak bile, kaygı ve telaş tüm konuşmalarımızı kapladı ve konutumuzda genel olarak negatif güç hakimdi. Bir gün kızımızı kanepede üzgün bir halde otururken bulduk; geleceği hakkında dehşete düşmüştük ve bunun büsbütün bizim hatamız olduğunun farkına vardık.
Çabucak o anda karamsar olmayı bırakmaya karar verdik. Kızımıza, büyük kalbi, zekâsı ve aile dayanağı ile neler başarabileceği konusunda rastgele bir hudut olmadığını söyledik. Dikkatimizi trans bireylerle ilgili bütün bu olumsuz haberlerden diğer bir tarafa çevirdik ve olumlu bir tarafa bakmaya, hayatını dopdolu yaşayan ve bir fark yaratan trans bireylerle ilgili örnekleri öne çıkarmaya başladık. Üç çocuğumuzun da tüm kalbiyle tutkularının peşinden gitmesini beklediğimizi ve onun bir istisna olmadığını kendisine söyledik. Ve ne kadar olumlu konuşursak, ben de o kadar iyimser bir hale geldim.
Çocuğunuz medya ve dış dünyadaki aksiliklerle gereğince çaba ediyor. Siz, konutunuzu inançlı bir alan haline getirin. Karamsar olmayın. Çocuğunuza, önünde uzun ve kısıtlı bir yol olduğunu söylemektense, ona parlak bir geleceği olduğunu, başarabileceği şeyler ya da kim olabileceği konusunda hiçbir hudut olmadığını tabir edin.
TRANS YA DA ‘GEÇİŞ AŞAMASINDA’ OLMAK TEK TARAFLI DEĞİLDİR
Bir çocuk hekimi olarak, cinsel kimlik yahut trans sıhhat hizmetleri konusunda resmi bir eğitim almasam da trans kimlik ve bunun tabir edilişi hakkında her şeyi bildiğimi varsayıyordum. Kızımın trans kimliğini sorguladım; çünkü, çocuklukta hiçbir işaret mevcut değildi. Her trans insanın kendisini tıpkı yaşta ya da tıpkı halde söz etmediğini öğrendim. Trans kimlik çocukluk, ergenlik ya da daha sonrasında ortaya çıkabilir. Çocuğunuzun kendini tabir etme halinin anlayışınızla uyuşmuyor olması, trans kimliğinin geçerli olmadığı manasına gelmez.
Bir kere çocuğumun cinsel kimliğini kabul ettikten sonra, geçiş evresinde olmanın (ing ‘transition’/ç.n.) ne manaya geldiğine dair kendi fikirlerim gelişti. Burada devreye girdim ve kızım için geçiş etabında olması gerektiğini düşündüm biçimde çeşitli randevular ayarladım. Kızım tıbbi geçişe başlamak için istekli olsa da, bununla ilgili çok sayıdaki randevunun suratı vakit zaman ona ağır geldi. Geçiş etabı, toplumsal, tıbbi ve cerrahi seçenekleri ya da bunların bir karışımını içerebilir. Her trans birey var olan her müdahaleyi tercih etmeyebilir
Hayatımı, örneğin birtakım günler bir pantolonlu grup ve öteki günlerde fırfırlı bir elbise giymek üzere, cinsiyetimi farklı hallerde söz ederek geçirdim. Birçok gün makyaj yapıyorum ancak kimi günler yapmıyorum. Cinsel kimlik bir seçim değil, cinsiyetimizi söz etme biçimidir. Seçimlerinizi çocuğunuza dayatmayın yahut cisgender üzere görünmelerine yahut seslerini görünüşlerine uydurmalarına yardımcı olacak prosedürleri araştırmak isteyecekleri varsayımında bulunmayın. Amerikan Pediatri Akademisi’nin transseksüel ve ‘gender diverse’ çocukların kapsamlı bakımı hakkındaki birinci siyaset beyanı, “Öngörülen bir yol, sıra yahut bitiş noktası olmadığını” vurgulayarak, birden çok alanı içeren bir yaklaşımı özetliyor. Onlara ne istediklerini sorun, onları dinleyin ve dayanak sunarken ve savunurken onların suratına ayak uydurun. Irtibat kapılarını açık bırakın.
KAYGIYA DEĞİL, SEVGİYE DAYALI KARAR VERİN
Dehşet, kocamla birlikte beni de aylar boyunca kararsızlık ve hareketsizlik nedeniyle adeta felce uğrattı ve sonrasında, çocuğunun ergenlik periyoduna hazırlıksız yakalanan öbür bir anneye ulaştım. Kendisini, Moth** isimli tertibin öykü anlatımı etkinliğinde konuşurken duymuştum ve şaşkınlıktan kabule hakikat uzanan seyahatinden etkilenmiş ve ilham almıştım.
Trans bir çocuğu olsun yahut olmasın, her ebeveynin yaşama geçirebileceği kıymet biçilmez bir ders verdi. Bana her karar noktasında, kendisine, kaygıya mı yoksa sevgiye mi dayanarak karar verdiğini sormaya başladığını söyledi. Şayet kendinize şöyle soruyorsanız “Çocuğumun geçiş evresinde bir sonraki adımı atmasına müsaade vermeli miyim?”, seçimi endişe yaparsa yanıtı şöyle olurdu: “Ya pişman olur ya da fikrini değiştirirse?” Buna rağmen, seçimi sevgi yaparsa yanıtı şöyle olurdu: “Bu, artık karşımda duran çocuk için yanlışsız karar mı? Çocuğum bugün benden nasıl bir yardım bekliyor?”
Yapılan birçok araştırma, transseksüel gençleri kimlikleri konusunda desteklemenin zihinsel sıhhatlerini kıymetli ölçüde güçlendirdiğini ve üç kata ulaşan intihar riskini, cisgender akranlarıyla tıpkı oranda azalttığını gösteriyor.
Çocuklarınız yeni doğduğunda, her dakika yükselen çığlıklarıyla tanışırsınız. Bırakın bu ebeveyn içgüdüsü sizi tekrar ele geçirsin. Başlangıçta, yaşlı akrabalarımın ve arkadaşlarımın reaksiyonlarının ailemi nasıl etkileyeceğine ait telaşlarım da beni engelliyordu. Ebeveynlerim her ne kadar ilerici olsa bile, onların yaşı ve büyüdükleri muhafazakâr kültür göz önüne alındığında, toplumsal cinsiyet çeşitliliğinin anlayış seviyelerinin ötesinde kalacağından tasa duydum. Sonra fark ettim ki, öteki birilerini muhafaza yükümlülüğünü üstlenmekten fazla çocuğum için en iyi olan şeyi yapmak zorundaydım.
Bir çocuk tabibi olarak, hep, ebeveynlerin çocukları kelam konusu olduğunda geniş aile ya da arkadaşlardan daha fazla kendi inançlarına dayanarak karar vermelerini destekledim. Dünyada hiç endişe ya da nefret yokmuş üzere düşünün ve kendinize hangi kararı vereceğinizi sorun. O halde bunu yapın. Bazen, işler nitekim de bu kadar kolay olabilir.
Çocuğunuzu büyüten siz misiniz, yoksa dış dünya mı? Yol gösterici nokta olarak sevgiyi seçin. Çocuğunuzu seçin.
Tran bir çocuğum olması, kalbimi ve aklımı hayal edilemeyecek formlarda genişletti. Öbür türlü tanışamayacağım insanları hayatıma soktu ve insan olmanın ne demek olduğuna ait anlayışımı zenginleştirdi. En mühimi, bana şartsız sevginin gerçek tarifini ve anne olmanın ne demek olduğunu öğretti.
*Los Angeles’ta bir çocuk hekimi olan Dr. Paria Hassour, ‘Found in Transition: A Mother’s Evolution During Her Child’s Gender Change’ (Geçiş Yaparken Bulundu: Çocuğunun Cinsiyet Değişikliği Sırasında Bir Annenin Evrimi) isimli kitabın müellifidir.
**Moth, New York merkezli, kıssa anlatımı sanatına ve zanaatına adanmış kâr maksadı gütmeyen bir kümedir. 1997 yılında kurulan tertip, Amerika Birleşik Devletleri ve yurtdışında, ekseriyetle önde gelen edebi ve kültürel kişilikleri içeren çok çeşitli temaları içeren öykü anlatımı aktiflikleri düzenlemektedir.
Yazının orjinali NY Times sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Gazete Duvar
