Burcu Özkaya Günaydın
IŞİD, 2014’ün haziran ayında Irak’ın Musul kentine saldırarak bu kenti ele geçirdikten sonra 3 Ağustos’ta Şengal’i amaç aldı ve büyük bir katliam yaptı. Binlerce bayan, kız çocuğu köle pazarlarında satıldı, tecavüze uğradı, erkekler kurşuna dizildi, ibadet yerleri yıkıldı. Hâlâ binlerce kayıp çocuk ve bayan var. Êzîdîler, Şengal’de yaşadıklarını, daha evvelki katliamların bir devamı olarak nitelendirip “74. Ferman” diye isimlendirdi. 6 koca yıl geçti, geride kalanlar dünyanın dört bir yanına dağıldı. Ne unuttular, ne affettiler… Hâlâ ‘acaba yaşıyor mu’ diye umut ettikleri binlerce kayıp var…
‘YAŞAYIP YAŞAMADIKLARINI BİLMİYORUM’
Şu an Suriye’de kampta yaşayan Murad Salim Hamo, (Salim 2014 soykırımından birkaç hafta evvel ömrünü yitiren babasının adı) katliamı yaşamış… O günleri şöyle anlatıyor: “Her şeyi gözlerimle gördüm. IŞİD’in katliamını gözlerimle gördüm, ellerimle hissettim. Dağlara gerçek kaçtık. Nereye gittiğimizi bilmeden. Konutumuzu, toprağımızı geride bıraktık. Çok acıydı, çok acı çektik. Çok savunmasızdık biz. Yaşlılar, çocuklar, hastalar yürüdük. Yanımıza yeteri kadar su ve yiyecek alacak imkanımız olmadı. Çok akrabam ve arkadaşımı kaybettim. Kimi aile üyelerini kaybettik, yaşayıp yaşamadıklarını bilmiyorum.”
Hamo, 2014’te 9 günlük taarruz olduğunda birinci birkaç gün kaldırımlarda, bitmemiş inşaatlarda yatmış. Sonra Duhok’ta Khankh Köyü’nde bir yöneticiye ulaşmışlar. Birkaç aylığına Suriye’de bir kampa yerleştirildiklerini belirten Hamo, bir daha kamptan ayrılamamış; “Birkaç ay dediler 6 yıldır buradayız. Herkesin doğduğu yer değerlidir, burnunda tüter, benim için de o denli. Topraklarımı çok özledim. 6 yıldır buradayım lakin güya çok daha uzun bir müddettir burada gibiyim.”
Yunanistan’daki Êzidi kampında, kayıplar için anma yapıldı.
.
‘TÜM DÜNYAYA ANLATACAĞIM’
Dede ve ninelerinden, Êzidilerin tarihleri boyumca uğradığı soykırımı dinlediğini anlatan lakin 2014’te yaşadıklarının büyük travma olduğunu belirten Murad Salim Hamo, devamla şunları söyledi: “Geleceğe dair çok planım vardı, gerçekleştiremedim. 2014’ten sonra hayatım darmaduman oldu. Tek hedefim ailemi korumak ve bitmek bilmeyen Irak cehenneminden kurtulmak. Planlarımı yapmama fırsat olmadı.”
Hamo, bundan soanraki hayatında Êzidi Soykırımı’na karşı çabada dünya genelinde iyi beşerlerle birlik olacağını vurguluyor ve ekliyor: “Çünkü ben kaçırılan kızları, anneleri gördüm, onlar için gözyaşı döktüm. Bundan sonra da tüm dünyaya bunları anlatacağım.”
6 BİN KİŞİ KAYIP
Kasım Snony, 2014 Şengal taarruzunda Şimal denilen bölgedeymiş. Taarruz anına birebir şahit olmamış lakin çok fazla akrabası hem ölmüş hem de kaybolmuş.
Kasım Snony: Yakın arkadaşımın 8 çocuğundan 7’si kayıp.
Şengal’e hücum başlayınca ailesiyle Zaho’ya geçmiş. “DAİŞ’te kalaşnikof üzere ağır silahlar vardı, biz karşı koyamazdık. Teslim olmak zorunda kaldık. 6-7 bin Irak askeri, Peşmerge savaşa karşı koyamadı ve kaçtılar. Çok acımız var. 6 bin kişi kayıp öldü mü, yaşıyor mu? Nerede olduğunu bilmiyoruz. Erkekleri öldürdüler, bayanları esir aldılar. Doğu, batıda çok değil ancak Güney’deki akrabalarımdan ölen çok oldu” diyor Kasım Snony…
‘IRAK BİZİ KORUSAYDI BU TÜRLÜ OLMAZDI’
Kasım Snony, daha sonra Zaho üzerinden 1500-2000 kişilik bir kümeyle Şırnak Roboski’ye gelmiş. 15 gün Roboski’de konaklayan Kasım, 16 ay kadar da Şırnak’ta kampta kalmış. Sonra Yunanistan, oradan da Almanya’ya gitmiş ailesiyle. 5 yıldır Almanya’da yaşayan Kasım, burada kendini rahat hissettiğini belirtiyor. Her sene 3 Ağustos’ta çok garip hisler içinde olduğunu söyleyen Kasım Snony, kelamlarını şöyle noktalıyor: “Evimizden, yurdumuzdan, topraklarımızdan olduk. Binlerce insan öldü, binlercesi kayıp, Bayanlarımız esir düştü. Burada yakın arkadaşımın 8 çocuğundan 7’si kayıp. Çok büyük acılar yaşadık. Unutamayız. Irak bizi korusaydı şu an bu durumda olmazdık. Ben ileride barış olsun, topraklarımıza dönelim isterim.”
Gazete Duvar
